Frans van Brederode
Jonker Frans van Brederode (4 februari 1465 - 11 augustus 1490) was een hoofdrolspeler in de naar hem vernoemde Jonker Fransenoorlog tijdens de Hoekse en Kabeljauwse Twisten.
Frans van Brederode werd geboren in Vianen. Hij werd op 3 april 1488 in Hulst door een commissie van drie mannen (waaronder zijn halfbroer Walraven van Brederode, die later zou overlopen naar de Kabeljauwen) gekozen tot leider van de Hoeken, nadat de Hoeken niet akkoord gingen met de benoeming van Maximiliaan I van Oostenrijk tot regent voor zijn minderjarige zoon Philips de Schone, hertog van Bourgondië en graaf van Holland.
Op 18 november van dat jaar lukte het Frans van Brederode om Rotterdam in te nemen. Vanuit Rotterdam ondernam hij pogingen om omliggende steden, als Schiedam, Delft, Gouda, Dordrecht en Schoonhoven in te nemen. Hij kreeg hierbij hulp van een veldheer uit Gelre namelijk Reynier van Broeckhuysen. Deze pogingen mislukten allemaal. Hij en zijn aanhangers plunderden regelmatig de omgeving van Rotterdam. Hierbij werden de steden Woerden en Geertruidenberg wel veroverd.
In 1489 kwam langzaam een einde aan de heerschappij van Frans van Brederode. Zijn medestanders, waaronder de burgemeester van Rotterdam, werden in Delft berecht en in juli 1489 onthoofd.
Op 23 juli 1490 raakte Frans van Brederode zwaargewond bij de Slag bij Brouwershaven. Hij werd gevangengenomen en opgesloten in de Puttoxtoren in Dordrecht. Daar overleed hij korte tijd later aan zijn verwondingen.
In Rotterdam groeide Jonker Frans al snel uit tot een held. Door de oorlogen was de positie van Rotterdam in vergelijking met de omliggende steden enorm versterkt. Zo had het nabijgelegen Delft al zijn schepen verloren en Gouda de helft van de huizen. Dankzij Jonker Frans werd Rotterdam definitief een stad van betekenis in Holland.
Rotterdam eert hem met de straatnaam Jonker Fransstraat.
