Flor Grammens
Flor Grammens (Bellem 13 april 1899 - Deinze 28 maart 1985) was een Vlaams politicus, agitator en taalactivist.
Hij ijverde voor de toepassing van de taalwetten en het vastleggen van de taalgrens in België. Hij werd bekend in de jaren 1930 toen hij eigenhandig Franstalige overheidsmededelingen, zoals straatnaamborden, overschilderde. Hij deed dat bij voorkeur aan de Vlaamse zijde van de destijds niet officieel vastgestelde taalgrens in de huidige faciliteitengemeenten, en in volgens de taalwetten eentalige Vlaamse gemeenten.
Hij werd voor zijn acties meermaals geverbaliseerd en zelfs in de gevangenis opgesloten. Grammens kreeg veel bijval en actieve steun van de Vlaamse studentenbeweging. In 1939 werd hij als onafhankelijk volksvertegenwoordiger verkozen op de lijst van het Vlaamsch Nationaal Verbond.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog trad hij niet toe tot de Eenheidsbeweging VNV maar bleef wel verder de Vlaamse zaak bepleiten, o.a. als voorzitter van de Commissie van Taaltoezicht. Na de oorlog werd Grammens veroordeeld en werd het werk van de Commissie grotendeels te niet gedaan.
Tijdens de Wereldtentoonstelling in 1958 te Brussel protesteerde hij samen met de Vlaamse Volksbeweging tegen het Franstalige karakter van deze manifestatie. Grammens werd andermaal veroordeeld omdat hij pekeieren had gegooid naar het Franse paviljoen. Later was hij nog betrokken bij de stichting van het Taal Aktie Komitee.
Hij is de vader van journalist Mark Grammens.
