Eric Gerets
Eric Gerets (Rekem, 18 mei 1954) is een voormalig Belgisch voetballer en is tevens voetbaltrainer. Hij speelde steevast als rechtsachter. Hij begon zijn voetbalcarrière als amateur bij de club van zijn geboortedorp. Hij won de trofee de Gouden Schoen in 1982.
Inhoud |
[bewerk] Eric Gerets als voetballer
[bewerk] Standard Luik
Zijn debuut als prof maakte hij bij Standard Luik op 16 april 1972 in de uitwedstrijd tegen FC Diest waar hij inviel voor Silvester Takac.
Met Standard won hij de Beker van België in 1981 onder Ernst Happel. Met Raymond Goethals als trainer werd zijn club landskampioen in 1982 en 1983. Eric was van 1973 tot 1983 aanvoerder van Standard.
[bewerk] AC Milan
Na het seizoen 82-83 werd Gerets verkocht aan het grote AC Milan. Waar hij als rechtachter en kapitein het seizoen 83-84 goed inzette. Begin 84 barste echter de omkoopaffaire rond de wedstrijd Standard-Waterschei van het seizoen voordien los.
Gerets werd schuldig bevonden en geschorst voor 1 jaar. Na zijn schorsing speelde Gerets eerst bij MVV vanwaar hij werd weggeplukt door PSV
[bewerk] Belgische nationale ploeg
Gerets maakte in oktober 1975 zijn debuut als Rode Duivel tegen Oost-Duitsland. Ook voor Guy Thys bleef Eric Gerets jarenlang de onbetwiste rechtsachter.
De Belgen werden tweede op het EK in Italië in 1980 en in 1982 versloegen ze wereldkampioen Argentinië op het WK in Spanje. Met Gerets als rechtsachter kwalificeerden de Belgen zich ten koste van Nederland voor het WK 1986 in Mexico. Tijdens de beslissende wedstrijd verstuurde Gerets de voorzet richting Georges Grün die met het hoofd kon scoren. Eric Gerets was één van de motoren achter het succesverhaal dat pas in de halve finales abrupt eindigde. Na een geslaagde WK-campagne in Italië '90 nam hij in de lente van 1991 afscheid van de nationale ploeg.
Hij speelde 86 interlands tussen 1975 en 1991 en scoorde tweemaal. De man met de volle baard en de wapperende lange haren werd in die periode beschouwd als de beste Europese rechtsback. "De Leeuw" kreeg zijn beloning in de vorm van een sensationele transfer naar AC Milan. Daar geraakte hij na enkele maanden in de Bellemansaffaire verwikkeld; bekende namen ontsprongen de dans - Gerets werd een jaar geschorst.
Hij knokte om weer aan de top te geraken en zijn imago op te poetsen. Via MVV belandde hij bij PSV Eindhoven en opnieuw het nationale elftal.
[bewerk] PSV
Met PSV Eindhoven werd Gerets in 1988 ook de eerste (en voorlopig nog altijd enige) Belgische voetballer die de Europacup voor Landskampioenen won (finalewinst na strafschoppen tegen Benfica). Hij won zes landstitels en drie nationale bekers met PSV. Hier beëindigde hij zijn profcarrière op 3 mei 1992.
[bewerk] Eric Gerets als trainer
Ook zijn trainersloopbaan startte hij in Luik. Bij Club Luik volgde Gerets na negen seizoenen de latere bondscoach Robert Waseige op, die hij zelf nog drie jaar als trainer had gekend bij Standard. Hij wist de club, die niet over grote middelen beschikte, twee jaar in de topreeks te handhaven.
Zijn grote doorbraak kwam bij K. Lierse S.K. dat hij drie jaar trainde. Op het einde vanhet eerste seizoen speelden de Pallieters Europees voetbal, en aan het eind van zijn derde jaar op het Lisp werd Lierse werd in 1997 Belgisch kampioen vóór Club Brugge. Club was er als de kippen bij om hem een tweejarig contract te laten tekenen.
Met goed voetbal en voorsprong werd Brugge landskampioen in 1998. Het bereikte in datzelfde jaar de bekerfinale, die van Racing Genk met 4-0 werd verloren. Genk hield het volgend jaar Gerets en Club van een nieuwe titel.
In de zomer van 1999 stapte Gerets over naar PSV. Al gedurende zijn tweede jaar in het Jan Breydelstadion was het een publiek geheim dat PSV zijn volgende club zou worden. In Eindhoven won Gerets landstitels in 2000 en 2001. In 2002 werd hij er afgelost door Guus Hiddink en was hij van plan een jaar rust te nemen. Gerets, die ooit een transfer naar FC Keulen miste, ging in de herfst van 2002 bij FC Kaiserslautern aan de slag, werd er een goed jaar later op de keien gezet maar kon meteen weer bij FC Wolfsburg terecht. In 2004-05 voerde die club wekenlang de Bundesliga aan. Uiteindelijk strandde Wolfsburg op de negende plaats en leidde een conflict met manager Thomas Strunz tot zijn vertrek. De Limburger kon via de grote poort bij Standard terugkeren, maar koos voor een nieuw buitenlands contract bij het Turkse Galatasaray. In Istanbul volgt hij Gheorghe Hagi als coach op en werd kampioen met ze (seizoen 2005-2006).
| Voorganger: Erwin Vandenbergh |
Gouden schoen 1982 |
Opvolger: Franky Vercauteren |
