EM64T
"Extended Memory 64-bit Technology" is Intels implementatie van AMD's AMD64-architectuur, een aanvulling op de IA-32-instructieset die 64-bitextensies toevoegt aan de x86-architectuur. Het is haast volledig gelijk aan AMD64 en wordt daarom ook wel gekscherend iAMD64 genoemd. Als verzamelnaam voor de verschillende 64-bituitbreidingen op de x86-instructieset wordt meestal de term x86-64 gebruikt.
Intels eerste processor die actief gebruik maakt van EM64T is de Nocona, deze wordt momenteel verkocht als de nieuwste Xeon DP. Omdat de Xeon zelf direct gebaseerd is op de Pentium 4, heeft laatstgenoemde ook EM64T ingebakken, hoewel de feature in de meeste Pentium 4's nog niet is aangezet. Waarschijnlijk heeft dit ermee te maken dat Intel de techniek nog niet helemaal geperfectioneerd had toen de (destijds) nieuwe Prescott werd geïntroduceerd. Dit was ook het geval met Hyper-Threading, wat tevens al een aantal keer verbeterd werd eer het werd geactiveerd. Met de Pentium 4 "F" brengt Intel EM64T nu ook naar de thuisgebruiker. De Pentium 4 voegt ook eXecute Disable (XD) toe tot de mogelijkheden van de processor, Intels naam voor de NX-bit. Binnenkort zal deze feature ook in de Nocona aangezet worden.
EM64T geeft Intel-processors direct toegang tot maximaal 4GiB werkgeheugen en laat daarmee de grotere applicaties zonder problemen draaien. De AMD64 architectuur voegt ook nog extra registers en andere prestatieverbeteringen toe aan de instructieset. De theoretische geheugenlimiet met 64-bitgeheugenadressering is 16 biljoen Gibibyte, dit is gelijk aan 16 Exbibyte (EiB).
De geschiedenis van het EM64T-poject is lang, en ook onduidelijk. Dit is vooral te wijten aan Intel zelf. Het begon allemaal onder de codenaam Yamhill, een stad uit de staat Oregon in de VS. Na het bestaan van het project een aantal jaar te hebben verzwegen, bekende Intel begin 2004 uiteindelijk toch dat ze bezig waren met het project. Op dit moment was Yamhill al omgetoverd in CT (Clackamas Technology). Al enkele weken na de aankondiging van CT kwam Intel met de nieuwe naam IA-32E, wat uiteindelijk weer is veranderd in EM64T. Het hoofd van Intel, Craig Barret, heeft toe moeten geven dat het project een van hun slechtst bewaarde geheimen is geweest.
EM64T is niet compatibel met Intels andere 64-bittechnologie, IA-64. Dit houdt in dat EM64T-processors niet de programma's kunnen draaien die voor IA-64 ontworpen zijn. IA-64 is een compleet nieuwe architectuur, terwijl AMD64 een aanvulling is op de originele x86-instructieset. IA-64 kan weliswaar IA-32-(x86)-instructies uitvoeren, maar dit gaat zo traag dat het voor gebruikers minder geschikt is. Aangezien AMD64 echter een aanvulling is op IA-32 zullen de prestaties er bij AMD64 niet op achteruit gaan.
Intel probeerde om twee redenen het bestaan van EM64T voor een lange tijd te verzwijgen. De eerste is dat het haar klanten niet aan het twijfelen wilde brengen over de toekomst van IA-64 (waar de Itanium en Itanium 2 gebruik van maken). Het succes van de Opteron- en Athlon 64-processors van AMD betekende echter dat Intel moest reageren op de competitie. De tweede reden dat Intel EM64T niet wilde toegeven is dat de technologie in principe een kloon is van het door hun aartsrivaal AMD ontwikkelde AMD64. In de documentatie van EM64T wordt dan ook helemaal niets gezegd over de oorspong van de technologie.
