Edward IV van Engeland
| 1442 - 1483 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Koning van Engeland | ||||||
|
||||||
| Koning van Engeland | ||||||
|
||||||
|
Edward IV (Rouen 20 april 1442 – Westminster Palace 9 april 1483) was koning van Engeland van 1461 tot 1483. Hij was een zoon van Richard van York en daarmee de eerste koning uit het Huis York. Voor zijn koningschap was hij ook bekend als Edward van York of Edward van Rouen.
Edward nam deel aan de Rozenoorlogen, de strijd om de troon tussen de partijen van York (aangevoerd door zijn vader) en Lancaster (geleid door Hendrik VI en diens vrouw).
Met behulp van Richard Neville, graaf van Warwick (bijgenaamd de ‘Kingmaker’) baande hij zich een weg naar de troon. Hij versloeg de Lancasters in een aantal slagen. Terwijl Hendrik VI en zijn vrouw strijd leverden in het noorden, wist Warwick Londen in zijn greep te krijgen en Edward op 4 maart 1461 tot koning te laten uitroepen. Edward verstevigde zijn positie nog toen hij het leger van de Lancasters wist weg te vagen in de Slag bij Towton, ook in 1461. Hij werd gekroond op 28 juni van dat jaar.
Warwick dacht dat hij via Edward zelf de touwtjes in handen zou kunnen houden en drong aan op een huwelijk met een vrouw uit een Europese grootmacht. Edward wenste daar niet in mee te gaan en trouwde met Elizabeth Woodville, een jonge weduwe uit de lagere adel. Met haar kreeg hij zeker 10 kinderen. Ook zijn bondgenootschap met Bourgondië paste niet in Warwicks straatje. Elizabeths arme maar ambitieuze familie verwierf aanzienlijke macht ten koste van Warwick. De graaf veranderde hierdoor zijn politiek en sloot zich aan bij de tegenpartij, de Lancasters.
Uiteindelijk moest Warwick naar Frankrijk uitwijken. Daar sloot hij zich aan bij Margaretha, de echtgenote van de verdreven Hendrik VI. In september 1470 trok hij naar Engeland, waar hij genoeg steun wist te verwerven om Edward te verdrijven. Edward vluchtte naar Holland en Hendrik VI keerde (voor korte tijd) terug op de troon.
Edward klopte aan bij zijn Bourgondische bondgenoot, hertog Karel de Stoute. Met diens steun landde hij in maart 1471 in het noorden van Engeland. Van daaruit trok hij naar Londen, veroverde de stad en versloeg Warwick, die bij de strijd het leven verloor. Hiermee waren de dagen van de Lancasters geteld.
Edward was een wreed mens, die niet terugschrok voor gewetenloze moorden, maar hij was wel populair onder de bevolking, omdat hij de rust wist te herstellen en kunst en wetenschap bevorderde, en met name bij de vrouwen in de smaak viel vanwege zijn knappe verschijning. Hij had vele maîtresses en zeker 1 onwettig kind.
Hij stierf onverwacht in 1483 en werd begraven in Windsor Castle. Hij werd opgevolgd door zijn 12-jarige zoon Edward V.
