Bushdoctrine
De Bushdoctrine is één van de hoekstenen van het buitenlandse beleid zoals dat gevoerd wordt door de Amerikaanse president George W. Bush.
De Bushdoctrine stelt dat de Verenigde Staten geen onderscheid zullen maken tussen terroristen en die landen die terroristen een veilig onderkomen bieden. Het werd verwoord als reactie op de Terroristische aanslagen van 11 september 2001. De Oorlog in Afghanistan in 2001 was een directe uitvoering van de doctrine.
In de ruimere zin is de Bushdoctrine gebruikt om preventieve oorlogen te rechtvaardigen tegen landen die potentieel een bedreiging kunnen vormen voor de nationale veiligheid van de VS. Hieronder valt bijvoorbeeld de Irakoorlog van 2003.
De Bushdoctrine was een radicale ommekeer van het beleid van de VS zoals dat ten tijde van de Koude Oorlog werd gevoerd toen vooral containment, de "inkapseling" van de Sovjet Unie en deterrence, oftewel afschrikking een aanval op de VS en haar bondgenoten moest verhinderen.
In een toespraak die Bush hield tot de Militaire Academie in West Point op 1 juni 2002 werd de Bushdoctrine verder uitgewerkt. Belangrijke punten van de toespraak waren:
- Preventie - de VS behouden zich het recht voor preventief op te treden tegen landen van waaruit aanvallen van terroristen of met massavernietigingswapens op de VS kan worden uitgevoerd.
- Unilateralisme - de VS treden het liefst op met hulp en steun van haar bondgenoten maar treden alleen op waar en waarneer dat nodig is.
- Onoverkomelijke macht - de militaire macht van de VS kan en mag niet bedreigd worden door andere mogendheden.
- Verspreiding van vrijheid en democratie - De veiligheid van de VS is het best gediend door middel van het verspreiden van neoliberaal kapitalisme over de wereld.
De doctrine kreeg een verdere invulling in de National Security Strategy of the United States, een document dat op 17 september 2002 werd uitgegeven door het Witte Huis.
