Braceroprogramma
Het Braceroprogramma was een verdrag tussen Mexico en de Verenigde Staten getekend in augustus 1942 waarin Mexicaanse werkkrachten werden uitgenodigd in de Verenigde Staten te komen werken om het gebrek aan arbeidskrachten dat aldaar was ontstaan door de Tweede Wereldoorlog op te vullen. Mexicaanse arbeiders die onder het braceroprogramma werkten werden bracero's genoemd.
Aanvankelijk ging het vooral om landarbeiders, later werden er veel Mexicanen uitgenodigd om in de Verenigde Staten aan het onderhoud van de spoorwegen te werken. In 1945 waren er 50.000 bracero's actief in de landbouw en 75.000 bij de spporwegen. Het spoorwegprogramma eindigde direct na de Tweede Wereldoorlog, maar het programma voor landarbeiders bleef tot 1964 bestaan, toen beide regeringen het verdrag introkken na klachten over slechte werkomstandigheden.
Het programma zorgde voor vooruitgang in de Amerikaanse landbouw en leidde tot de mechanisering daarvan, maar vanuit humanitair oogpunt wordt het als een grote mislukking gezien. Velen kregen niet de rechten en betalingen die hun beloofd waren, en beide regeringen ondernamen weinig acties daar wat aan te doen.
