Bougie

Een van de belangrijkste onderdelen van het ontstekingssysteem van een verbrandingsmotor met benzine of gas als brandstof is de bougie (Letterlijk: kaars) of onstekingskaars.

Robert Bosch vond de bougie uit in 1903. Voor de bougie werden gloeispiralen en zelfs lappen stof gebruikt om het lucht/brandstof mengsel in een verbrandingsmotor tot ontsteking te brengen. Er zijn ook een aantal patenten die een soortgelijk systeem hebben, maar Bosch maakte het systeem met de bobine in 1903 compleet.

[bewerk] Onderdelen

Een bougie bestaat uit drie delen:

• het metalen bougielichaam met metrische schroefdraad en een zeskant, waaraan ook een of meer massa-elektroden bevestigd zijn;
• een porseleinen isolator, gasdicht bevestigd in dit lichaam
• een centrale elektrode met aan de bovenzijde een bevestigingpunt voor de bougiekabel.

[bewerk] Werking

Het uiteinde van de centrale elektrode bevindt zich op een (door de fabrikant voorgeschreven) afstand van de massa-elektrode en over die afstand springt de vonk over. Wil men verzekerd zijn van een goede werking van de bougie, dan dienen de volgende drie punten in acht te worden genomen:

• de elektrodenafstand
• de warmtewaarde
• de algemene toestand (kleur elektrode en porselein)

Omtrent de elektrodenafstand valt op te merken, dat men deze regelmatig moet controleren en afstellen op de door de fabrikant aangegeven waarde (b.v. 0,6 mm). Wat de algemene toestand van de bougie betreft, deze mag niet vervuild zijn door koolafzetting of loodresten (want dan wordt er een geleidende laag over de porseleinen isolator gevormd).