Bohemund I van Taranto
| 1058 - 1111 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Heer van Taranto | ||||||
|
||||||
| Prins van Antiochië | ||||||
|
||||||
|
Bohemund I heer van Taranto en Antiochie (ca. 1058 - 3 maart 1111) Was een van de leiders van de Eerste Kruistocht.
Bohemund was de oudste zoon van Robert Guiscard, en vocht aan zijn zijden tegen het Byzantijnse Rijk (1080-1085). Ze wisten tot in Larissa (Griekenland) door te dringen, maar werden uiteindelijk door keizer Alexius I verjaagd.
Na de dood van zijn vader (1085) zocht Bohemund allerlei manieren om zijn grond gebied van Taranto (Italië) uit te breiden. Toen eenmaal de eerste kruistocht werd uitgeroepen zag hij zijn kans schoon om in het heilige land nieuwe rijkdommen te veroveren. Samen met zijn neef Tancred trok hij met een leger van 10.000 man wederom naar Constantinopal. Daar moesten de leiders een Eed van Loyaliteit afleggen. Dit deed Bohemund om bij Alexius I in de gunst te komen.
De kruisvaarders wisten onder leiding van Bohemund de verdediging linies van Klein Azië te Slechten en konden oprukken naar Jeruzalem. Na de val van het koninkrijk Jeruzalem, kreeg hij de staat Antichie toebedeeld en werd prins van Antiochie, later trok hij zich terug naar Taranto en liet het regentschap over aan zijn neef Tancred.
