Bobby Charlton
Sir Robert "Bobby" Charlton (11 oktober 1937, Ashington) is een voormalig Engels voetballer, die in de jaren '60 grote successen behaalde met Manchester United en het Engels voetbalelftal.
Inhoud |
[bewerk] Jeugd
Bobby Charlton was een neef van Jackie Milburn, spits van Newcastle United. Op 16-jarige leeftijd tekende hij zijn eerste profcontract bij Manchester United. Zijn oudere broer Jack werkte één dag in de mijnen en werd later ook profvoetballer.
Hij werd één van de Busby Babes, de groep jonge talentvolle spelers die trainer Matt Busby opbouwde. Met één van de anderen, Duncan Edwards zat Charlton later ook in militaire dienst. Hij maakte zijn debuut in het eerste elftal in oktober 1956 tegen Charlton Athletic. Een jaar later won hij zijn eerste hoofdprijs, de Engelse landstitel. Ook haalde United de FA Cup-finale, maar die werd verloren tegen Aston Villa.
[bewerk] München
Als Engels kampioen deed Manchester United in het seizoen '57/'58 mee aan het Europa Cup I-toernooi. In de kwartfinale speelden zij tegen Rode Ster Belgrado. De thuiswedstrijd werd een 2-1 overwinning en na een 3-3 gelijk spel, op 6 februari 1958, in Joegoslavië keerde de ploeg in opgetogen stemming huiswaarts.
Een tussenlanding in München leidde echter tot een ramp: na twee mislukte starts raakte het vliegtuig bij de derde poging een hek en een huis, het vliegtuig raakte totaal verwoest. Bij de ramp kwamen 23 mensen om het leven, waaronder acht spelers van United. Bobby Charlton werd zwaar gewond, maar was de eerste van de overlevenden die het ziekenhuis kon verlaten.
Na de ramp was het seizoen voor Manchester uiteraard verloren: In de Europa Cup werd in de halve finale dik verloren van AC Milan, de landstitel werd niet geprolongeerd en opnieuw werd de FA Cup-final verloren, ditmaal tegen Bolton Wanderers.
[bewerk] Succes
Nog in 1958 werd Charlton voor het eerst opgeroepen voor het Engelse nationale team. Zijn interlandcarrière zou tot 1973 duren: in 106 wedstrijden scoorde hij 49 doelpunten. In de jaren '60 was hij een van de bekendste spelers ter wereld.
United won eindelijk de FA Cup in 1963 en werd opnieuw landskampioen in 1966 en 1967. Daartussen kwam het hoogtepunt van Charltons carrière: het Wereldkampioenschap voetbal 1966. Charlton had een belangrijk aandeel in het Engelse succes: Hij scoorde belangrijke (en prachtige) doelpunten tegen Mexico en Portugal in de halve finale. De finale tegen West-Duitsland speelde hij tamelijk onopvallend door goed verdedigen van de jonge Franz Beckenbauer, maar Engeland won wel, met 4-2. Bobby en Jack Charlton werden de eerste broers die wereldkampioen voetbal werden.
In 1968, tien jaar na München, haalde Manchester United eindelijk de Europa Cup-finale, nota bene in het Wembley-stadion. Tegen het Benfica van Eusebio werd met 4-1 gewonnen; Charlton scoorde tweemaal. Na afloop van de wedstrijd volgde een emotionele omhelzing met Busby, die in München nog zwaarder gewond was geraakt dan hij.
[bewerk] Latere carrière
Charlton maakte ook het WK van 1970 mee, maar ditmaal werden de Engelsen door Duitsland verslagen. In 1973 kwam een einde aan zijn lange carrière bij Manchester United. Vervolgens probeerde hij het een jaar als speler/trainer, bij Preston North End, maar het trainersvak bleek niets voor hem te zijn. Na 752 wedstrijden en 247 doelpunten zette hij in 1975 een punt achter zijn loopbaan.
Hij woonde enige tijd in Zuid-Afrika en zette daarna in Engeland zeer succesvolle voetbalscholen op. Eén van de jonge pupillen die met hem op de foto mochten was David Beckham. Ook werd hij lid van de Raad van Bestuur van Manchester United.
Bobby Charlton werd in 1994 in de adelstand verheven.
