Bloeddrukmeter
Een bloeddrukmeter is een apparaat waarmee de bloeddruk gemeten kan worden. De Italiaanse arts Scipione Riva-Rocci (1863-1937) ontwikkelde als eerste een bloeddrukmeter met manchet om de bloeddruk bij patiënten te meten.
In 1851 ontwikkelt de Duitser Karl von Vierordt een apparaatje dat, zonder in de bloedvaten te prikken, de polsdruk kan registreren. Zijn sphygmomanometer berust op het geven van tegendruk van buitenaf. Hoe groter de druk in de slagader, des te meer tegendruk is er nodig. Dit is ook het principe waarop Riva-Rocci in 1896 zijn bloeddrukmeter baseert.
Hij verbindt een kwikmanometer met een opblaasbare manchet - een vinding van de Duitse chirurg Johann von Esmarch ter voorkoming van doodbloeden bij verwondingen en operaties - die hij om de bovenarm bevestigt. De druk in de manometer waarbij de polsslag net niet meer te voelen is, betitelt Riva-Rocca als de bloeddruk. Een verfijning van de bloeddrukmeetprodure hield in dat niet de pols gevoeld werd, maar met een stethoscoop geluisterd werd naar wervelingen in de bloedstroom. Na oppompen moet de manchet langzaam leeglopen terwijl met de stethoscoop luistert naar geruis van de slagader van de arm, net onder de manchet. Zodra de druk in de manchet zo laag wordt dat bloeddoorstroming mogelijk is, ontstaan er wervelingen in de slagader van de onderarm, die de arts of verpleegkundige hoort met de stethoscoop: de systolische bloeddruk of bovendruk kan nu afgelezen worden op de manometer. Bij het verder leeglaten van de manchet kan de arts of verpleegkundige nog een tweede werveling horen: de onderdruk of diastolische bloeddruk als ook het bloed in de aderen begint te stromen.
Het meten van de bloeddruk door de arts of verpleegkundige is nog steeds de gouden standaard voor het meten van bloeddruk: alle andere methoden worden hieraan getoetst.
Er worden veel verschillende elektronische bloeddrukmeters gebruikt voor het zelf meten van de bloeddruk. Van belang is hierbij om een goed toestel te gebruiken dat getest werd volgens de Brittish Hypertension Society (BHS). Deze instantie geeft bloeddrukmeters een kwaliteitsscore van A tot D, waarbij A het beste resultaat is en D het slechtste. Bloeddrukmeters met BHS-score A/A zijn de beste voor zowel boven- als onderdruk. Bloeddrukmeters met een C of een D in de score zijn onbetrouwbaar en worden afgeraden. Bloeddrukmeters zonder BHS-score werden niet getest en men kan bijgevolg niet weten of ze correcte resultaten weergeven.
Bloeddrukmeters die de bloeddruk meten ter hoogte van de bovenarm zijn aan te raden boven de zogenaamde polsbloeddrukmeters of bloeddrukmeters die de bloeddruk nemen ter hoogte van een vinger, vooral omdat de bovenarm en het hart zich normaliter op dezelfde hoogte bevinden en zo een van de voorwaarden voor een betrouwbare meting gegarandeerd wordt.
