Bessos

Bessos was een satraap en rechterhand van de Perzische koning Darius III. Na de Slag bij Gaugamela in 331, vluchtte de Perzische koning met zijn gevolg. Tenslotte had Darius nog maar een dag voorsprong en zijn moedeloosheid nam met het uur toe. Daarom werd hij door zijn satraap en generaal Bessos neergeslagen. Zo stierf de laatste Achaemeniden. Van de grote koning viel geen behoorlijke leiding meer te verwachten; de wereld waarin de Perzische groten eeuwen geleefd hadden, stortte in elkaar. Bessos en enkele anderen waren de enige prominente Perzen die de moed niet verloren. Zij deden nog een laatste poging om Perzië te redden. Zij gingen daarbij zelfs zover hun heilige koning om te brengen, toen die dat streven in de weg stond. In de ogen van Bessos en zijn strijders moet de moord op Darius geen misdaad zijn geweest, maar een tragische noodzakelijkheid. Het land moest gered worden. Bessos liet zich tot koning der koningen uitroepen op grond van een of andere vage verwantschap met de Achaemeniden en wat hij op gang bracht leek eerder op een volksoorlog. Alexander moest harde strijd leveren tegen de Perzen, die hun land liever platbrandden dan het in handen te laten vallen van de invaller. Toch kon "koning" Bessos de strijd niet volhouden. Op een gegeven moment bevond Bessos zich in een noordelijke provincie van het rijk, buiten het eigenlijke Perzië al. De plaatselijke aristocraten en de moegestreden officieren en soldaten, lieten hem in handen vallen van Alexander. Deze stelde hem op een barbaarse manier terecht. Alexander had veel respect gekregen voor Darius III en nu hij gestorven was door Bessos' schuld, liet de Macedoniër Bessos terechtstellen. Met behulp van omgebogen palmbomen werd Bessos langzaam uiteengerukt.