Barclay James Harvest
Barclay James Harvest (ook wel BJH) is een Britse rockband, opgericht in 1966. De band wordt vaak tot de progressieve rock gerekend.
BJH komt voort uit twee in 1966 gefuseerde amateurbands en bestond uit John Lees (zang), Les Holroyd (bas, gitaar, toetsen en zang), Stuart "Woolly" Wolstenholme (zang) en Mel Pritchard (drums en percussie). In 1967 werd de naam Barclay James Harvest aangenomen. Een jaar later verscheen de eerste single, Early Morning.
Pas in 1970 verscheen de eerste, titelloze LP. Deze plaat bevat grotendeels psychedelische rock maar kent in het 11 minuten durende slotnummer Dark now my sky ook een eerste stap in de richting van de progressieve rock. Dominant aanwezig is het geluid van de mellotron. Op het album werd de band begeleid door een klassiek orkest, waarmee ook live werd opgetreden. Op de volgende albums sloeg de band verder de richting van de progressieve rock in, waarbij ook het orkest nog op drie albums aanwezig was.
In 1973 liet het label Harvest de band vallen, en moest de band op zoek naar een nieuw platencontract. Ze vonden dat bij Polydor, en hadden daarmee de langstlopende deal in de geschiedenis van Polydor. De eerste plaat bij Polydor was de dubbelaar live, welke als absoluut hoogtepunt uit de jaren 70 van de band haar carrière kan gezien worden. Ook de opvolger Everyone Is Everybody Else gooit hoge ogen, met daarop een bewerking van The Bee Gees 1949 Mining Disaster, getiteld 1974 Mining Disaster, met in de tekst ook verwijzingen naar David Bowie.
In eigen land scoorde de band twee hits: Mockingbird (1970) en Titles (1976). Opmerkelijk aan Titles is dat John Lees de tekst van het nummer heeft opgebouwd uit de titels van bekend Beatles liedjes.
De wat plechtstatig aandoende muziek leverde de band in de pers de spotnaam "Poor man’s Moody Blues" op, een verwijzing naar de band die BJH volgens de critici zonder veel succes muzikaal zou proberen te benaderen. BJH reageerde in 1977 op de kritiek door de spotnaam als titel te gebruiken voor een nummer dat duidelijk op Nights in White Satin was geënt.
Nadat Wolstenholme in 1979 de band wegens muzikale meningsverschillen verliet werd een meer hitparade-gerichte muzikale koers ingeslagen. Het leverde de band vooral in Duitsland een enorme populariteit op, waarbij een massaal bezocht optreden in Oost-Berlijn in 1987 als hoogtepunt geldt. Na een tournee in 1997 en het floppen van River Of Dreams werd een rustperiode ingelast.
In 1999 bleek de band in twee delen te zijn uiteengevallen; John Lees bracht dat jaar, samen met Wolstenholme, het album Nexus uit onder de naam Barclay James Harvest through the eyes of John Lees. Holroyd en Pritchard gingen verder als Barclay James Harvest featuring Les Holroyd. Mel Pritchard overleed in 2004.
Inhoud |
[bewerk] Discografie
[bewerk] Barclay James Harvest 1970-1997
- Barclay James Harvest, 1970
- Once Again, 1971
- Barclay James Harvest and other short stories, 1971
- Early Morning Onwards, 1972
- Baby James Harvest, 1972
- LIVE, (live) 1974
- Everyone Is Everybody Else, 1974
- Time Honoured Ghosts, 1975
- Octoberon, 1976
- Gone To Earth, 1977
- Live Tapes, (live) 1977
- XII, 1978
- Eyes Of The Universe, 1979
- Turn Of The Tide, 1981
- Berlin - A Concert For The People (live), 1982
- Ring Of Changes, 1983
- Victims Of Circumstance, 1984
- The Compact Story of BJH, 1985
- Face To Face, 1987
- Another Arable Parable, 1987
- Glasnost, (live) 1988
- Welcome To The Show, 1990
- Alone We Fly, 1990
- The Harvest Years, 1991
- Caught In The Light, 1993
- River Of Dreams, 1997
[bewerk] BJH Through The Eyes Of John Lees
- Nexus, 1999
- Revival - Through The Eyes Of John Lees, 2000
[bewerk] BJH feat. Les Holroyd
- BJH featuring Les Holroyd - Revolution Days, 2002
- Live in Bonn, 2003
- "On the Road" DVD 2004
