Attitude
Een attitude is een evaluatie van verschillende aspecten van de sociale wereld. Attitudes hebben verschillende functies, zoals een kennisfunctie, identiteitsfunctie, zelfvertrouwenfunctie, zelfverdedigingsfunctie en indrukfunctie.
Attitude is als volgt te definieren:
- “Een attitude is een consistente en voorspelbare manier waarop een persoon:
-
- denkt over een object van een attitude.
- voelt met betrekking tot een attitudeobject.
- geneigd is zich te gedragen ten opzichte van een attitudeobject.”[1]
Een attitude is een aangeleerde, globale evaluatie van een individu die betrekking kan hebben op een object (persoon (inclusief zichzelf), plaats of issue) en invloed heeft op gedachten, acties en gedrag. Een attitude geeft aan hoe positief of negatief iemand tegenover een bepaalde zaak staat. Attitudes zijn complexe, dynamische entiteiten die aanmerkelijk kunnen variëren op allerlei gebieden. Attitudes kunnen bijvoorbeeld intern consistent zijn of ambivalent[2]. Er zijn individuele verschillen in de behoefte om attitudes te vormen. Sommige mensen hebben meer behoefte aan het vormen van attitudes en bezitten een groter en gevarieerder scala aan attitudes dan anderen[3].
Attitudes kunnen vier verschillende functies vervullen voor individuen. Katz (1960) onderscheid de instrumentele, egodefensieve, waarde-uitdrukking en kennisfunctie. De instrumentele functie van een attitude houdt in dat men streeft naar een zo groot mogelijke beloning en zo klein mogelijke straf. Sommige attitudes fungeren als bescherming tegen de waarheid over jezelf of tegen de harde buitenwereld. Dan vervuld de attitude een egodefensieve functie. In de waarde-uitdrukking functie dient een attitude vooral als zelfexpressie. Tot slot kan men middels de kennisfunctie van attitudes structuur en betekenis geven aan de wereld om zich heen, iets wat voor ieder individu noodzakelijk is[4].
