Arnold van Rummen

Arnold van Rummen (°eerste kwart van de 14e eeuw - † vóór 5 mei 1373), graaf van vazalgraafschapje Chiny te graafschap (later hertogdom) Luxemburg, is in de geschiedenis bekend als een man die de titel van graaf van Loon pretendeerde.

Hij huwde in 1347 met Elisabet van Vlaanderen, een natuurlijke dochter van Lodewijk II van Nevers, graaf van Vlaanderen.

Arnold was raadsman van de hertog van Brabant, Wenceslas I van Luxemburg. Arnolds vrouw Elisabet (in de volksmond Isabella) beschikte over een aardig fortuin en daarnaast rekende hij ook op de steun van keizer Karel IV, een halfbroer van Wenceslas. Hij aarzelde dan ook niet om de rechten op de titel van een andere pretendent, Godfried van Dalembroek, af te kopen in 1362.

Arnold kwam er vlug achter dat hij te snel en ondoordacht had gehandeld. Weliswaar schonk de keizer hem de investituur, maar in 1363 ontviel hem de steun van Johanna van Brabant. Zij legde de prinsbisschop van Luik niets in de weg toen hij in 1364 Loon binnenviel. Helaas. Vanaf 1365 weigerde ook de keizer hem nog te steunen. Binnen het graafschap stuitte zijn kandidatuur op weerstand van de schepenen van Vliermaal en Valderen.

Sinds 9 augustus 1365 weerstonden Arnold en zijn manschappen, moedig en heldhaftig (gedurende negen weken), de aanvallen van de Luikse troepen toen hij zich verschanste in zijn burcht te Rummen. Op 21 september 1365 gaven Arnold en Elisabet er de brui aan en beiden verlieten wanhopig de Rummense torenburcht (zie burcht van de Middeleeuwen). Later ruilde Arnold de aanspraken op de titel voor een rente in 1366.

Een andere pretendent op de titel, maar met meer succes, was Diederik van Heinsberg, ook een neef in vrouwelijke lijn van graaf Lodewijk IV.