Application Programming Interface
Een Application Programming Interface (API) is een verzameling definities op basis waarvan een computerprogramma kan communiceren met een ander programma of onderdeel (meestal in de vorm van bibliotheken). Vaak vormen API's de scheiding tussen verschillende lagen van abstractie, zodat applicaties op een hoog niveau van abstractie kunnen werken en het minder abstracte werk uitbesteden aan andere API's. Hierdoor hoeft bijvoorbeeld een tekenprogramma niet te weten hoe het de printer moet aansturen, maar roept het daarvoor een gespecialiseerd stuk software aan in een bibliotheek, via een afdruk-API.
Een API verbergt vaak voor de gebruiker onbelangrijke details. Een API is ook vaak gestandaardiseerd: in Windows gebruiken applicaties altijd de Win32-API, terwijl de onderliggende implementatie verandert (zonder dat de applicatie dit eigenlijk merkt): zowel Windows 98 als XP werkten met de Win32-API.
Een API kan worden beschreven in IDL (Interface Definition Language). Dit wordt vooral gebruikt als meerdere programmeertalen van dezelfde API gebruik moeten maken of als er wordt gewerkt met een componenten-systeem, zoals COM of XPCOM.
Soms wordt als synoniem voor API de benaming bibliotheek gebruikt, maar dit is niet helemaal juist: een API vormt de toegang tot de bibliotheek. De API is daarbij de definitie van functies en andere objecten die in de bibliotheek beschikbaar zijn voor de applicatie.
