Anthony Christiaan Winand Staring
Anthony Christiaan Winand Staring (geboren in Gendringen, 24 januari 1767 – gestorven op zijn landgoed De Wildenborch in Vorden, 18 augustus 1840) was een Nederlands dichter.
Hij is één van de weinige voorbeelden van echt Nederlandse Romantische dichters — zowel in de keuze van zijn onderwerpen (volksverhalen, legenden, natuurbeschrijvingen) als in zijn houding tegenover die onderwerpen, die zowel humoristisch als gevoelig is. Zo groeide hij uit tot een dichter van landelijke allure. Er zijn bovendien weinig dichters in de Nederlandse literatuur die zo goed een verhaal kunnen vertellen als Staring in bijvoorbeeld zijn Jaromir-cyclus. Andere bekende vertellingen van zijn hand zijn Marco en De hoofdige boer. Desondanks is hij nooit erg sterk gewaardeerd, onder andere omdat zijn werk te moeilijk zou zijn.
Staring was Achterhoeker in hart en nieren. Hij werd geboren in Gendringen en studeerde aan de Universiteit van Harderwijk en in Göttingen om zich voor te bereiden op het beheer van zijn landgoed De Wildenborch, waar hij zich in 1791 blijvend vestigde. De manier waarop hij het landgoed exploiteerde was voor die tijd zeer bijzonder. De 'landman' Staring had oog voor de natuur, maar ook voor de noden van de mensheid. Zo liet hij op De Wildenborch een school bouwen, waar kinderen van boeren en landarbeiders onderwijs genoten.
Naar Staring is het streekinstituut voor de Achterhoek en Liemers, het Staring Instituut, genoemd.
Zijn zoon was de bosbouwer, geoloog en waterstaatkundige Winand Carel Hugo Staring (1808–1877).
[bewerk] Gedicht
-
-
- DE KRIJGSGEVANGENEN
-
- "Kaptein!" — "Waar zit je! Kom! Dit bosch is niet te trouwen."
- "'k Heb twee Gevangnen!" — "Breng ze meê." —
- "Ik wordt door beide vastgehou'en,
- En kan niet van de steê."
[bewerk] Spreuk
-
- DAGELIJKSCH DOEN
- De rijpe Kennis hoort,
- De onrijpe neemt het woord.
