Akkoord van Wassenaar

Het Akkoord van Wassenaar is een akkoord dat op 24 november 1982 werd gesloten tussen de overheid en de organisaties van werkgevers en werknemers die vertegenwoordigd waren in het overlegorgaan de Stichting van de Arbeid. Het Akkoord van Wassenaar behelst een politiek van loonmatiging.

De officiële naam van het akkoord is "Centrale aanbevelingen inzake aspecten van een werkgelegenheidsbeleid".

In 1982 ging de FNV (Federatie Nederlandse Vakbeweging) akkoord met een matiging van de lonen in ruil voor arbeidstijdverkorting. Samen met de werkgeversorganisaties en het kabinet werd het beroemde Akkoord van Wassenaar bereikt. Het kabinet beloofde verder niet meer in te zullen grijpen in de loononderhandelingen.

[bewerk] Gevolgen

De loonmatiging had gunstige gevolgen voor de economie. Mede door de arbeidstijdverkorting daalde de werkloosheid. De maatregelen stimuleerden de bedrijven om meer mensen in dienst te nemen. De concurrentiepositie van het Nederlandse bedrijfsleven verbeterde ook aanzienlijk. De export steeg, en het begon er weer gunstig uit te zien voor de Nederlandse economie. De loonmatiging werd deels door de overheid gecompenseerd: deze stelde een flinke lastenverlaging in het vooruitzicht.

Het akkoord betekende een duidelijk einde van de ontstane polariteit. Het gezamenlijke overleg en het sluiten van compromissen werd weer als een goede manier van onderhandelen gezien.

Een vergelijking met de samenwerking die we in de jaren '50 zagen is echter niet helemaal juist. De omstandigheden en de samenleving waren sinds die tijd drastisch veranderd. De ontkerkelijking en ontzuiling hadden gezorgd voor de opkomst van de vrije media, en ook door het fenomeen van de zwevende kiezer zag het politieke landschap er totaal anders uit.

Het Akkoord van Wassenaar kan gezien worden als een latere equivalent van de geleide loonpolitiek.

[bewerk] Ondertekenaars

Het akkoord werd ondertekend door de volgende personen:

Wim Kok (voorzitter van de Federatie Nederlandse Vakbeweging);
Chris van Veen (voorzitter van het Verbond van Nederlandse Ondernemingen);
Steef van Eijkelenburg (voorzitter van het Nederlands Christelijk Werkgeversverbond);
Harm van der Meulen (voorzitter van het Christelijk Nationaal Vakverbond);
Wouter Perquin (voorzitter van het Koninklijk Nederlands Ondernemersverbond);
drs. H. van der Schalie (voorzitter van de Vakcentrale voor Middelbaar en Hoger Personeel);
S. Veninga (voorzitter van het Nederlands Christelijk Ondernemersverbond);
Joris Schouten (namens de Katholieke Nederlandse Boeren- en Tuindersbond, het Koninklijk Nederlands Landbouw Comité en de Nederlandse Christelijke Boeren- en Tuindersbond).