Adrogatio

Een adrogatio was de adoptie van een Romein die sui iuris (eigengerechtigd, d.i. niet onder het ouderlijk gezag van iemand is) was. Hiervoor moest er een stemming gehouden worden door de comitia centuriata, daar het hier om een religieuze aangelegenheid ging. De geadopteerde was namelijk iemand die uit een andere familia kwam en dus andere familiegoden had. Als hij dus overging in de familia van de overledene, moest hij niet meer offeren aan zijn oorspronkelijke familiegoden, maar aan die van zijn nieuwe familia. De comitia centuriata kondigde bij goedkeuring van de adoptie een lex curiata af, waarop men geadopteerd was.

Indien de pater familias door adrogatio werd geadopteerd, werd tevens zijn hele familia opgenoemen in zijn adoptiefamilie. Een bekend voorbeeld hiervan is Tiberius Claudius Nero, die door Augustus werd geadopteerd met adrogatio. Hierdoor werd zijn zoon Drusus, alsook zijn eigen adoptiezoon Germanicus opgenomen in de familia van Augustus.