Civitas Vaticana

E Vicipaedia

Status Civitatis Vaticanae (Latine)
Stato della Città del Vaticano (Italice)


(Vexillum)

Sententia nationalis: Nihil

Lingua

Latine¹

Caput

Civitas Vaticana

Papa

Benedictus XVI

Secretarius Status

Tarcisius Cardinalis Bertone

Area
- Total
- % aqua

Locum 261
0.44 km²
Negligible

Numerus incolarum
- Totalis (2004)
- Spissitudo incolarum

Locus 193
921
2093/km²

Independentia
- Data

Lateranenses pacta
11 Februarii 1929
23 Maii, 1949
3 Octobris, 1990

Nummus

Euro (€)²

Zona Horaria
- in aestas

CET (UTC+1)
CEST (UTC+2)

Hymnus nationalis

Hymnus et modus militaris Pontificalis

Interretis abbreviatio

.va

Telephonicum praefixum

+3906

¹ Lingua Italica plerumque adhibetur. Lingua officialis vigilum Helveticorum est Lingua Theodisca.
² Libra Vaticana prior ad 1999.

Basilica Sancti Petri

Status Civitatis Vaticanae, aut Civitas Vaticana (Anglice: Vatican City; Italice: Città del Vaticano), est civitas minima Europae et centrum Ecclesiae Catholicae Romanae. Est in Roma, et ita enclave.

Lingua plerumque adhibita in Civitate Vaticana est lingua Italica. Lingua Latina est lingua Catholicae Religionis.

Civitas Vaticana sita est intra moenia urbis Romae, scilicet in Monte Vaticano, ad ripam dexteram fluminis Tiberis.

Pontifex Maximus Sanctae Romanae Ecclesiae (Benedictus XVI), Episcopus urbis Romae caputque Civitatis Vaticanae est.

Forum Sancto Petro dicatum cor Civitatis Vaticanae est, e quo Basilica Sancti Petri magna cum cupula exsurgit.

Inscriptiones Basilicae Sancti Petri:

IN HONOREM PRINCIPIS APOST(olorum) PAVLVS V BVRGHESIVS ROMANVS PONT(ifex) MAX(imus) An(no) MDCXII PONT(ificatu) VII

TV ES PETRVS ET SVPER HANC PETRAM AEDIFICABO ECCLESIAM MEAM ET TIBI DABO CLAVES REGNI CAELORVM

[recensere] Historia

Historia montis vaticani iam a primaevis temporibus est nota. In diebus primisiimis urbis Romae ab etruscis est inhabitata, sed, a romanis capta, non ingrediebat in substantiam urbis, quae in altera ripa Tiberis crescebat. Mortui a romanis ibi sepelebantur, et a Nerone circo construebatur. Ita intrabit mons vaticanus in historiam mundi. Anno circa 65 Sanctus Petrus, apostolus Iesu Christi iam a tempore episcopus romanus, ductus est a Caesere Nerone in circo, et ibi crucifixus, caput ad terram. (Imperator voluit onus dare christianis pro incendio quae urbem consummavit.) Probabiliter ea nocte, corpus apostoli susceptum a discipulis est sepultum in eadem monte, et post tempore, parvum locum memoriae est aedificatum.

Roma a Constantino capta, et religione christiana liberata, imperator voluit aedes dare in testimonium eius erga Christum devotionis. Ita anno 324 basilicam ex devotione Sancto Petro exstruit super sepulcrum apostoli, quae exstabat sicut magnum opus ingenii romani. Peregrini, qui iam a primis christiani temporibus sepulcrum apostoli visitavit, nunc coetus magnum formaverunt, et nota est monte vaticano per totam orbem terrarum. Vaticanus tamen non fuit residentia paparum, nec Basilica Sancti Petri eorum fuit sedes cathedralis. (Cathedra paparum fuit et est Archibasilica Sancti Ioannis in Laterano, etiam a Constantino effectus)

Imperio Constantinopolim transferto et iam declinante, Italia ordinem carebat, et paulatim papae assumpserunt dominionem etiam temporalem. Anno 756, rex merevingius Pipinus dedit nonnullam terram italicam in manus summorum pontificum, qui eam tenebant plus quam 1000 annis. Tempore confusionis, ea donatio stabilitatem dedit iis regionibus et libertatem dedit Sanctae Romanae Ecclesiae, sed onus temporalis curae opprimebat ministerium spiritalem Romanorum Pontificum.

Apta coincidentio residentiae succesoris apostoli cum apostoli locu requiei non est facta usque ad annum 1871, cum, Roma capta a rege Italiae, Papa Pius IX refugium sumpsit in Vaticano. Per multos annos, papae et reges Italiae sese non agnoverunt, sed anno 1929 firmatae sunt concordantiae inter Statum Vaticanum et Statum Italiae, et ita Urbs Vaticanus formaliter assumpsit confines suos. Ergo, Civitas Vaticana permittit libertatem paparum a statibus saecularis, et etiam dat libertatem a saecularis curis.