Magnesio (elemento)

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Sodio - Magnesio - Aluminio
Be Mg Ca
	Táboa completa

General

Nome, símbolo, número

Magnesio, Mg, 12

Serie química

Metais alcalinotérreos

Grupo, periodo, bloque

elementos do grupo 2|2, elementos do periodo 3|3 , elementos do bloque s|s

Densidade, dureza Mohs

1738 kg/m³, 2,5

Aparencia

Blanco prateado

Propiedades atómicas

Peso atómico

24,305 uma

Radio medio^†

150 pm

Radio atómico calculado

145 pm

Radio covalente

130 pm

Radio de Van der Waals

173 pm

Configuración electrónica

[Ne]3s²

Estados de oxidación (óxido)

2 (base forte)

Estrutura cristalina

Hexagonal

Propiedades físicas

Estado da materia

sólido (paramagnético)

Punto de fusión

923 K

Punto de ebulición

1363 K

Entalpía de vaporización

127,4 kJ/mol

Entalpía de fusión

8,954 kJ/mol

Presión de vapor

361 Pa a 923 K

Velocidade do son

4602 m/s a 293,15 K

Información diversa

Electronegatividade

1,31 (Pauling)

Calor específica

1020 J/(kg·K)

Condutividade eléctrica

22,6x10⁶/m Ω

Condutividade térmica

156 W/(m·K)

1º potencial de ionización

737,7 kJ/mol

2º potencial de ionización

1450,7 kJ/mol

3º potencial de ionización

7732,7 kJ/mol

Isótopos máis estables

iso.	AN (%)	Vida media	MD	ED (MeV)	PD
²⁴Mg	78,99	Mg é estable con 12 neutróns
²⁵Mg	10	Mg é estable con 13 neutróns
²⁶Mg	11,01	Mg é estable con 14 neutróns

Valores no SI e en condiciones normais
(0 ºC e 1 atm), salvo que se indique o contrario.
^†Calculado a partir de distintas lonxitudes
de enlace covalente, metálico ou iónico.

O magnesio é o elemento químico de símbolo Mg e número atómico 12. É o sétimo elemento en abundancia constituíndo da orde do 2% da cortiza terrestre e o terceiro máis abundante disolto na auga de mar. Emprégase primordialmente como elemento de aliaxe.

[editar] Principais características

O magnesio é un metal bastante resistente e lixeiro, un 30% máis lixeiro có aluminio, de cor prateada que perde o brillo cando se expón ao aire. Pulverizado inflámase cando se expón ao aire ardendo cunha chama branca. En anacos maiores é difícil que se inflame pero pode suceder se se curta en láminas delgadas, polo que no mecanizado as labras han de manexarse con precaución.

[editar] Aplicacións

Obxectos de magnesio.

Os compostos de magnesio, principalmente o seu óxido, úsanse como material refractario en fornos para a produción de ferro e aceiro, metais non férreos, cristal e cemento, así como en agricultura e industrias química e de construción.

O uso principal do metal é como elemento de aliaxe do aluminio, empregándose as aliaxes aluminio-magnesio en envases de bebidas. As aliaxes de magnesio, especialmente magnesio-aluminio, empréganse en compoñentes de automóbiles, como lamias, e en maquinaria diversa. O metal ademais, adiciónase para eliminar o xofre do aceiro e o ferro. Outros usos son:

Aditivo en propelentes convencionais.
Obtención de fundición nodular (ferro-silicio-Mg) xa que é un axente esfirilizante/nodulizante do grafito.
Axente redutor na obtención de uranio e outros metais a partir das súas sales.
O hidróxido (leite de magnesia), o cloruro, o sulfato (sales Epsom) e o citrato empréganse en medicina.
O po de carbonato de magnesio (MgC Ou3) é utilizado polos atletas como ximnastas e levantadores de peso para mellorar o agarre dos obxectos.
Outros usos inclúen flashes fotográficos, pirotecnia e bombas incendiarias.

[editar] Papel biolóxico

O magnesio é importante para a vida, tanto animal como vexetal. A clorofila é unha substancia complexa de porfirina-magnesio que intervén na fotosíntese.

É un elemento químico esencial para o home; a maior parte do magnesio atópase nos ósos e os seus ións desempeñan papeis de importancia na actividade de moitas coenzimas e en reaccións que dependen do ATP. Tamén exerce un papel estrutural, o ión de Mg2 ten unha función estabilizadora da estrutura de cadeas de ADN e ARN.

En función do peso e a altura, a cantidade diaria recomendada é de 300-350 mg, cantidade que pode obterse doadamente xa que se atopa na maioría dos alimentos, sendo as follas verdes das hortalizas especialmente ricas en magnesio.

[editar] Historia

O nome procede de magnesia, que en grego designaba unha rexión de Tesalia. O inglés Joseph Black, recoñeceu o magnesio como un elemento químico en 1755, en 1808 Sir Humphrey Davey obtivo metal puro mediante electrólise dunha mestura de magnesia e Hg Ou

[editar] Abundancia e obtención

O magnesio é o sétimo elemento máis abundante na codia terrestre, así a todo non se atopa libre, aínda que entra na composición de máis de 60 minerais, sendo os máis importantes industrialmente os depósitos de dolomía, magnesita, brucita, carnalita e olivino.

Nos EEUU o metal obtense principalmente por electrólise do cloruro de magnesio, método que xa empregara Bunsen, obtido de salmoiras e auga de mar.

[editar] Isótopos

O magnesio-26 é un isótopo estable que se emprega na datación xeolóxica, do mesmo xeito có [[Aluminio (elemento)|aluminio]-26, do que é fillo. Nas inclusións ricas en calcio e aluminio (CAI en inglés) dalgúns meteoritos, os obxectos máis antigos do sistema solar, atopáronse cantidades de Mg-26 maiores das esperadas que se atribúen ao decaemento do Al-26. Estes obxectos, cando se desprenderon en etapas temperás da formación dos planetas e asteroides non sufriron os procesos xeolóxicos que fan desaparecer as estruturas condríticas (formadas a partir das inclusións) e xa que logo gardan información sobre a idade do sistema solar.

Nos estudos comparáronse os ratios Mg-26/Mg-24 e Ao-27/Mg-24, para determinar así, de forma indirecta, a relación Ao-26/Ao-27 inicial da mostra no momento en que esta se separou das rexións de po da nébula presolar a partir da que se formou o noso sistema solar.

[editar] Precaucións

O magnesio é extremadamente inflamable, especialmente se está pulverizado. Reacciona exotérmica e rapidamente en contacto con aire ou auga polo que debe manipularse con precaución. O lume, de producirse, non se deberá intentar apagar con auga.