گتاو
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
گُتاو روستای کوچکی است از توابع بخش مرکزی شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران واقع شده‌است. . این روستا در ۱۶ کیلومتری جنوب غربی شهر بستک واقع شده‌است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] محدوده گُتاو
از شمال کوه بستک، از جنوب صحرای خلوص، از مغرب رودخانه شور، و از سمت مشرق به روستای خلوص محدود می‌گردد.
[ویرایش] جمعیت
جمعیت آن در حدود ۲۷۰ نفر و ۶۸ خانوار است. دارای مسجد، دبستان، مرکز تلفن، هزار اصله نخل دیم و ۵ باب آب انباربرکه است. رودخانه‌ای که از کوههای بستک و کوه گاه‌بست در موسم بارندگی سرچشمه می‌گیرد و طغیان می‌کند از گتاو عبور کرده و به رودخانه مهران می‌ریزد. بعد از پالدُم بُلک وبرکه پالدُم بلک در راه بستک و برکه حاجی غنی در بیچی ۸۰ درجه‌ای به سمت شرق در سر پیچ روستای گتاو واقع شده‌است.
[ویرایش] نژاد
این دومین روستایی است بعد از روستای خلوص که ساکنین آن از نژاد هندی هستند. تا امروز که ۳۰۰ سال شاید هم بیشتر می‌گذرد از ورود این قوم به این منطقه هنوز زبان مادری خودرا حفظ کرده‌اند. با وجودی که بسیاری از کلمات فارسی و بستکی جای کلمات هندی و یا سندی را گرفته‌است، اما هنوز زبان مادری خودرا حفظ کرده‌اند و با همدیگر با یکی از لهجه‌های زبان هندی و یا سندی صحبت می‌کنند. وکسی از حرف زدن آنها سر در نمی‌آورد. و همچنین این زبان را به کودکان خودشان نیز می‌آموزند تا اینکه با مُردن بزرگسالان زبان اصلی شان منقرض نشود. اما آداب ورسوم ایشان با اهالی دیگر منطقه هیچ فرقی نمی‌کند. مردمانی خوب ومهربان ومهمان نواز هستند. از اهل سنت و شافعی مذهب هستند.
[ویرایش] منابع
- محمدیان، كوخردى ، محمد ، « شهرستان بستک و بخش کوخرد » ، ج1. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰5 میلادی.
|
|
 |
|---|---|
|
ازدی | انوه | ایلود | باغ نو | بامستان | برکه لاری | بست قلات | بسه | پیسه | تدرویه | تسان | تنگ تهر | تنَگ دالان | چاه بنارد | چاه دزدان | چاه سرمه | چاه قیل | خشوه | خلیل | دهتل | دهُنگ | زنگارد | سید احمدی | شیخ حضور | عالی قندی | فاریاب سنگویه | فتویه | کنچی | کوهیج | گُتاو | گلویه | گود گز | لاور زیر | رودخانه شور گوده | لرد بستو | مردنو | مروا | مورد | ناخهری |
|
