فهرست نام‌های کردی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فهرستی از نام‌های کردی که برای نامگذاری افراد بکار می‌رود، معنای واژگانی نام‌ها درون دوکمان آمده است:
[ویرایش] نام‌های پسران
- ئاسو (افق)
- ئاسوس
- ئاکار
- ئاکام (عاقبت، سرانجام)
- ئاکو (قلهٔ کوه)
- ئاگرین (آتشین، نام یک کوهستان)
- ئامانج (آماج، هدف)
- ئاوات (امید)
- ئارتین (شعله و گرمای آتش)
- ئازا (دلاور، همریشه با آزاد)
- باگرو (تندباد)
- باهوز (گردباد)
- بارزان (نام منطقه‌ای در کردستان عراق)
- به‌لین (پیمان)
- به‌هیز (نیرومند)
- به‌رزان (بلندپایه)
- به‌رهه‌م (ثمره)
- به‌تین (آتشین)
- بلیسه (شعله، اخگر)
- بلند
- بلیمه‌ت (دلاور)
- بروسک (جرقه)
- بروا (ایمان)
- بریار (تصمیم)
- بوران (بوران، اصل این واژه را مغولی دانسته‌اند)
- چه‌کو
- چیا (کوهستان بلند)
- چیاکو
- چومان (نام رودی مرزی در باختر بانه)
- دالاهو (کوهی در کردستان)
- دانیار (بخشنده)
- دارا
- ده‌رسیم (منطقه درسیم در ناحیه زازانشین کردستان ترکیه)
- دیار (دیار، پیدا)
- دیاری
- دیاکو (دیاکو، بنیادگذار دودمان ماد)
- دیلمان
- دیمه‌ن (چشم‌انداز)
- ئه‌گید (دلاور)
- ئه‌له‌ند (تیغ آفتاب، نخستین پرتو بامدادی خورشید)
- ئه‌رده‌لان (اردلان)
- ئه‌رده‌وان (اردوان)
- ئه‌ژده‌ر (اژدر)
- ئه‌ویندار (عاشق)
- فه‌رهاد (فرهاد)
- فریا (نجات، «همریشه با واژه فریاد»)
- گوران (نام شاخه‌ای از کردان)
- گووه‌ند (نوعی رقص کردی)
- هاوری (همراه)
- هاوراز (همراز)
- هه‌لمه‌ت (هجوم ناگهانی، دگرگون‌شده واژه عربی حَملة)
- هه‌ژار (ندار و فقیر)
- هیمن (متین)
- هه‌لکه‌وت (فراز-رونده، چیره)
- هه‌لگورد
- هه‌لو (آله، عقاب)
- هه‌ردی
- هه‌ورام (اورامانی، شاخه‌ای از کردان)
- هه‌وراز (فراز و نشیب)
- هیژا (گرامی، محترم)
- هیرش (یورش: اصل این واژه مغولی است)
- هیوا (امید)
- هوزان (آوازه‌خوان)
- هومه‌ر
- هیدی (آرام)
- هه‌ندرین (نام کوهستانی در کردستان)
- هوگر (علاقه‌مند)
- ژاوه‌رو (ژاورود)
- ژوان (گفتگوی عاشقانه)
- ژیر (هوشمند، («همریشه با واژه زیرک»)
- ژیله‌مو (اخگر)
- ژیوار (تمدن)
- ژیهات (کاردان، ماهر)
- کاردو
- کاروان
- کاروخ (نام کوهستانی در کردستان)
- کازیوه (پگاه)
- کارزان (کاردان)
- کاژاو
- کوماس
- لاس (گونه‌ای درخت سخت‌چوب، از شخصیت‌های داستان لاس و خزال)
- لاوچاک (جوان خوش‌سیما و درستکار)
- لیزان (وارد و کاردان)
- ماردین
- مانشت(کوهی زیبا در ایلام)
- مه‌ردوخ ( نام خدای سومری و بابلی)
- مه‌ریوان (مریوان)
- میلان
- میران
- ناری
- ناسیکو
- نسکو
- نه‌به‌ز (تسلیم‌ناپذیر، نستوه)
- نه‌سره‌و
- نه‌هروز (نوروز)
- نه‌وشیروان (انوشیروان)
- نه‌که‌روز (نام کوهی در جنوب غربی سقز)
- نچیروان (نخچیربان، شکاربان)
- په‌ژار (افسرده‌دل)
- په‌شیو (هراسان و افسرده‌دل «همریشه با پژمان»)
- پشتیوان (پشتیبان)
- پشکو (شکوفه)
- پیشه‌نگ
- راژان
- رامان (در شگفت بودن، تحیر)
- رامیار (چوپان)
- ریبوار (رهگذر)
- ریوان (رهگذر)
- ریباز (راه و شیوه)
- ریناس (رهشناس)
- ربین -- ر کسره دار :(رهشناس ، دورنگر، راهبین ، دوراندیش ، آینده نگر)
- ریبین (دورنگر، راهبین)
- ریکه‌وت
- ریزان (وارد، ماهر)
- رزگار (رستگار، آزاد)
- روژان
- سارو
- ساکار (پاک و ساده)
- ساکو
- سامال
- سه یوان( کوهی در ایلام)
- سامره‌ند
- سه‌ردار (سردار)
- سه‌نگاو
- سه‌رکه‌وت (پیروز)
- سه‌رکو
- سمکو (کوتاه و دگرگون‌شده واژه سامی اسماعیل)
- سیامه ند
- سیروان (نام رودی در کردستان)
- سوران
- شاهو (نام کوه)
- شیروان
- شه‌مال (توفان)
- شه‌مزین
- شیرکو (احتمالاً شیر کوهستان)
- شورش (انقلاب)
- شوان (شبان، چوپان)
- تیریژ (پرتو، فروغ)
- وریا (هوشیار)
- خه‌بات (مبارزه، از مصدر خه‌بتین: مبارزه کردن، برخی منابع ریشه آن را آرامی دانسته‌اند).
- خوناس
- زاگروس (زاگرس)
- زال (حکمران، چیره)
- زانا (دانا)
- زانیار (دانشور)
- زمناکو (نام کوهستانی در کردستان)
- زیلان
- زوران (تلاش، کشتی)
- زوراب
- زریان (نام یک نوع باد)
- زیبار
- زه‌رده‌شت
سردشت(نام شهری در کردستان ایران)
[ویرایش] نام‌های دختران
- ئاڤان (نام کوهستانی در کردستان)
- ئاڵێ (دختر مو بور)
- ئالا (بیرق، پرچم)
- ئالان (نام کوهستانی در کردستان)
- ئاسکی (از واژه "ئاسک" به معنی آهو)
- ئاونگ (شبنم)
- باژیلان
- به‌یان (بامداد)
- به‌فرین (برفی)
- به‌ناز (نازدار)
- بیریوان
- بیخال (نام کوهستانی در کردستان)
- جوان (زیبا)
- چاوجوان (زیباچشم)
- چاوره‌ش (سیه‌چشم)
- چنور (نام گلی خوشبو)
- چرو (غنچه)
- چیمه‌ن (سبزه و طبیعت)
- چوپی (نوعی رقص کردی)
- دیلان (نوعی رقص کردی)
- دلنیا (دلگرم و مطمئن)
- دلووان (مهربان)
- دیانا (نام شهری در کردستان عراق)
- دیمه‌ن (چشم‌انداز)
- ئه‌سرین (اشک)
- ئه‌ستێ
- ئه‌ستیره (ستاره)
- ئه سمه ر( گندمگون)
- ئه‌وین (مهر، عشق)
- فرمیسک (اشک)
- فینک (خنک و دلچسب)
- گلاره(چشم)
- گه‌لاویژ (ستاره شباهنگ)
- گولاله (لاله)
- گزنگ (پرتو خورشید)
- ژینو
- ژیار
- کالێ (دختر چشم آبی با گیسوان طلایی)
- کانی (چشمه)
- که‌ژال (آهو، گونه‌ای از واژه خه‌زال=غزال)
- کویستان (کوهستان)
- کوردستان (کردستان)
- میدیا (سرزمین ماد)
- مزگین (مژده)
- مه‌هاباد (مهاباد)
- نازار(دوست داشتني)
- نالین
- ناسکی
- ناسکول
- نه‌شمیل (خرامان)
- نه شمين
- نه‌رمین (دلپذیر، مهربان)
- نه‌خشین (آراسته، دارای نقش و نگار)
- نیاز (دعا)
- نیان (لطیف، دلپذیر)
- نیشتمان (میهن)
- په‌ریخان
- پرشنگ (پرتو)
- رازان
- روژ (خورشید)
- روژین (خوروَش)
- روناک (روشنا)
- ریژنه (باران تند در هنگام آفتاب)
- سازان
- سه‌یران
- سه‌ما (رقص، سماع)
- سکالا
- سروشت (طبیعت)
- سروه (نسیم)
- ستران
- سوزان
- سوکار (نام کوهستانی در کردستان)
- شیلان (نسترن)
- شلیر (۱. سوسن ۲. لاله)
- شوخان (شوخ و شنگ)
- شنو (اشنویه)
- شنه (نسیم آرام و دلپذیر بهاری)
- شه‌پول (موج، آبخیز)
- شه‌مام
- تانیا
- ته‌لار
- ته‌نیا (تنها)
- تریفه (نور مهتاب)
- تیروژ (پرتو خورشید)
- تارا (ستاره، اصل این واژه هندی است که به متون قدیمی فارسی و کردی راه یافته)
- ڤیان (عشق)
- خه‌زال (غزال)
- خه‌زیم
- خوزگه (آرزو، حسرت)
- خوناو (باران آهسته و دلپذیر)
- زه‌ینو (زینب)
- زین (نام دختری در یکی از منظومه‌های عاشقانه کردی، دگرگون‌شده زینب)
- هانا
- هاوین (تابستان)
- هه‌لاله (لاله)
- هیرو (گل ختمی)
- زایه‌له
