Πίνδαρος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Πίνδαρος (522 - 443 π.Χ.), είναι ο μεγαλύτερος πιθανώς λυρικός ποιητής της Αρχαίας Ελλάδας. Γεννήθηκε στις Κυνοσκεφαλές, χωριό της Θήβας. Ήταν γιος του Δαίφαντου και της Κλεοδίκης. Οι παραδόσεις της οικογένειας του άφησαν το αποτύπωμά τους στην ποίησή του και φυσικά παίζουν σημαντικό ρόλο στην αποτίμηση των σχέσεων του ποιητή με τους συγχρόνους του. Η φυλή των Αιγιδών βαθειά ριζωμένη γενεαλογικά στον μύθου του Αιγέα, ανήκε στο Κάδμειο στοιχείο της πόλης των Θηβών, δηλαδή στην πρεσβύτερη ευγενική τάξη της πόλης που αναζητούσε την προγονική της κληρονομιά στις ημέρες του ιδρυτή των Θηβών Κάδμου.
Ζούσε με τη συγγραφή υμνητικών ωδών για διάφορες αξιοσημείωτες προσωπικότητες και αυτός είναι πιθανώς ο λόγος για τον οποίο ο Αλέξανδρος δεν κατεδάφισε το σπίτι του στις Θήβες, σε αναγνώριση των κολακευτικών έργων που συνέθεσε για τον Αλέξανδρο Α΄ της Μακεδονίας.
[Επεξεργασία] Έργα
Ο Πίνδαρος συνέθεσε χορικές ωδές αρκετών τύπων. Σύμφωνα με τους βιογράφους της ύστερης αρχαιότητας αυτές οι ωδές ταξινομήθηκαν από τους λόγιους της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας σε είδη:
- Ύμνοι, 1 βιβλίο
- Παιάνες, 1 βιβλίο
- Διθύραμβοι, 2 βιβλία
- Προσωδία, 1 βιβλίο
- Παρθένια, 3 βιβλία, (περί των νεαρών γυναικών)
- Υπορχήματα 1 βιβλίο, (υποστηρικτικά χορού)
- Εγκώμια, 1 βιβλίο
- Θρήνοι, 1 βιβλίο
- Επινίκια, 4 βιβλία
Από αυτό το εκτενές corpus μόνον οι επινίκιες ωδές έχουν διασωθεί πλήρεις. Οι υπόλοιπες είναι γνωστές μόνον από παραπομπές άλλων συγγραφέων ή σπαράγματα παπύρων που ανακαλύφθηκαν στην Αίγυπτο.
