Frotola
Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije
Frotola je bila dominirajući oblik popularne talijanske muzike XV i početkom XVI stoljeća. Bila je najvažniji i najrašireniji predhodnik madrigala. Vrhunac komponovanja frotola je bio period od 1470. do 1530. godine, nakon čega je zamjenjen madrigalom.
Postoje brojni oblici frotola. Najčešće je frotola kompozicija za tri ili četiri glasa, u kojem prvi sadrži melodiju, a ostali glasovi pratnju. Postojali su i oblici sa jednim glasom. Frotola zaobilazi kontrapunktnu kompleksnost i koristi istozvučne teksture, čiste ponavljajuče ritmove, uski melodijski opseg i akordsku pratnju. Obično ima ritmičku šemu abba za reprizu i cdcdda ili cdcddeea za stancu, mada postoji puno razlika između oblika frotole.
Fotola nije imala uticaja samo na madrigal, nego i na kasnije oblike kao monodiju i francuski kanon. Najpoznatiji kompozitori frotola su bili Bartolomeo Tromboncino i Marchetto Cara koji su bili izuzetno popularni. Ostali kompozitori su manje poznati, ali je bar nijhovo ime preživjelo zahvaljujući Petrucciju koji je uključio i njihova djela u svoje kolekcije. Ostali su bili:
- Filippo de Lurano
- Michele Pesenti
- Michele Vicentino
- Giovanni Brocco
- Antonio Caprioli
- Francesco d'Ana
- Lodovino Folgiano
- Giacomo Fogliano
- Erasmus Lapicida
