Палестынская аўтаномія

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.


(Сьцяг)	(Герб)

Нацыянальны дэвіз:

Месцазнаходжаньне Палестынскай аўтаноміі

Афіцыйная мова арабская

Сталіца Усходні Ерусалім

Найбуйнейшы горад Усходні Ерусалім, Рамала

Урад

Прэзыдэнт
Прэм'ер-міністар

Махмуд Абас
Ісмаіл Ханія

Плошча
- Агульная
- % вады месца ў сьвеце
6.236 км²

Насельніцтва
- Агульнае (2006)
- Шчыльнасьць 158-е месца ў сьвеце
3.888.292
623,52/км²

СУП
- Агульны ([[]])
- на душу насельніцтва месца ў сьвеце

Валюта няма ([[ISO 4217|]])

Часавы пас
- улетку (UTC+2/+3)
(UTC)

Незалежнасьць

Дзяржаўны гімн Biladi

Аўтамабільны знак

Дамэн верхняга ўзроўню

.ps

Тэлефонны код +970

Палесты́нская аўтано́мія (ПА) — назва прынятая ў беларускай мове дзеля азначэньня Палестынскай нацыянальнай адміністрацыі (па-арабску: السلطة الوطنية الفلسطينية — Ас-Су́льта Аль-Ватані́я Аль-Філястыні́я, літаральны пераклад — Палестынская нацыянальная ўлада). Была створаная ў 1994 годзе ў адпаведнасьці з дамовамі ад 13 верасьня 1993 году ў якасьці часовай формы самакіраваньня арабскага народу Палестыны на частцы тэрыторыі Заходняга берагу ракі Ярдан з цэнтрам у Ерыхону. Тэрыторыя, кантралюемая ПА, за мінулы час пашырылася — на дадзены момант уключае вялікую частку Заходняга берагу ракі Ярдан і Сэктара Газа.

Зьмест

1 Органы ўлады
2 Афіцыйныя асобы ПА
3 Заканадаўства і межы
- 3.1 Сьпіс гарадоў Палестынскай аўтаноміі
4 Праект Канстытуцыі Дзяржавы Палестына
5 Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць] Органы ўлады

Органы ўлады ПА прадстаўляюць правы каля 3,7 млн. жыхароў палестынскіх тэрыторый, тады як агульны лік палестынцаў, уключаючы ўцекачоў за мяжой, перавышае 9 млн. (ад іх імя выступае Палестынская нацыянальная рада). Выбары ў Палестынскую заканадаўчую раду (ПЗР) 25 студзеня 2006 году праводзіліся таксама на тэрыторыі Усходняга Ерусаліму.

[рэдагаваць] Афіцыйныя асобы ПА

[рэдагаваць] Прэзыдэнты

Ясір Арафат: 5 ліпеня 1994 – 11 лістапада 2004
в.а. Раўхі Фатух: 11 лістапада 2004 – 15 студзеня 2005
Махмуд Абас: 15 студзеня 2005 – па гэты час

[рэдагаваць] Старшыні ПЗР

Ахмэд Курэі: студзень 1996 – 2003
Раўхі Фатух: 10 сакавіка 2004 – 18 лютага 2006
Абдэль Азыз: 18 лютага 2006 – па гэты час

[рэдагаваць] Старшыні Палестынскай рады міністраў

Махмуд Абас: 19 сакавіка 2003 – 6 верасьня 2003
Ахмэд Курэі: 7 кастрычніка 2003 – 15 сьнежня 2005
в.а. Набиль Шаат: 15 сьнежня 2005 – 24 сьнежня 2005
Ахмэд Курэі: 24 сьнежня 2005 – 29 сакавіка 2006
Ісмаіл Ханія: 29 сакавіка 2006 – па гэты час

Другой па значнасьці асобай ПА зьяўляецца старшыня парлямэнта — ён выконвае абавязкі Прэзыдэнта ў выпадку сьмерці або адстаўкі апошняга.

Першапачаткова органы ўлады аўтаноміі былі сфармаваныя кіраўніцтвам Арганізацыя вызваленьня Палестыны (АВП): 20-я сэсія Цэнтральнай рады Палестыны, якая праходзіла ў Тунісе 10 – 12 кастрычніка 1993 году, даручыла выканкаму АВП сфармаваць Раду ПА на пераходны пэрыяд і абрала Ясіра Арафата прэзыдэнтам ПА

18 траўня 1994 году ў сэктар Газа прыбылі першыя падпадзяленьні палестынскай паліцыі. 1 ліпеня 1994 году Ясір Арафат прыбыў у Газу. 5 ліпеня кіраўнікі ПА прынесьлі прысягу ў Еерыхоне

Першыя прамыя выбары прэзыдэнта ПА і ПЗР адбыліся 20 студзеня 1996 на тэрмін «пераходнага пэрыяду» (да плянаванай у 2000 годзе незалежнасьці). Другія прэзыдэнцкія выбары — пасьля сьмерці Ясіра Арафата, 9 студзеня 2005 году. Другія выбары ў ПЗР — 25 студзеня 2006 году. Тэрмін паўнамоцтваў органаў улады, абраных у 2005—2006 — 4 гады.

[рэдагаваць] Заканадаўства і межы

У ПА дзейнічае Асноўны закон, прыняты ПЗР у кастрычніку 1997 году і падпісаны Ясірам Арафатам 29 траўня 2002 году. Гэтым законам Ерусалім абвешчаны сталіцай Палестынскай аўтаноміі. Папраўкамі, прынятымі 10 сакавіка 2003 году і падпісанымі 18 сакавіка 2003 году, у ПА ўведзены пост прэм'ер-міністра, адказнага перад парлямэнтам.

Папраўкамі, прынятымі ПЗР 27 ліпеня 2005 году і падпісанымі прэзыдэнтам [[Махмудам Абасам 13 жніўня 2005), усталяваныя: 4-гадовы тэрмін паўнамоцтваў прэзыдэнта; забарона абірацца прэзыдэнтам ПА больш за на 2 тэрміна запар; 4-гадовы тэрмін паўнамоцтваў ПЗР.

Палестына на цяперашні час не мае рэальнага Сувэрэнітэту. Дзяржаўныя структуры сфармаваныя толькі часткова (напрыклад, няма войска, хоць ёсьць шматлікая паліцыя і пры гэтым актыўна дзейнічаюць разнастайныя напаўвайсковыя і фактычна тэрарыстычныя арганізацыі. Значная частка тэрыторыі Заходняга берагу ракі Ярдан і Ўсходні Ерусалім кантралюецца ізраільскімі войскамі. Сэктар Газа і Заходні бераг ракі Ярдан уяўляюць сабою два анкляву, падзеленыя тэрыторыяй Ізраіля.

Тэрыторыя Палестынскай аўтаноміі афіцыйна падзеленая на 16 мухафаз — правінцый:

11 на Заходнім беразе ракі Ярдан: Усходні Ерусалім, Джанін, Тулькарм, Тубас, Наблус, Калькілія, Сальфіт, Рамала і Эль-Біра, Ерыхон, Батліем, Хеўрон (Эль-Халіль);

5 у Сэктары Газа: Паўночная Газа, Газа, Дзір эль-Балях, Хан-Юніс, Рафах.

[рэдагаваць] Сьпіс гарадоў Палестынскай аўтаноміі

[рэдагаваць] Заходні бераг ракі Ярдан

Бэйт-Джала (Бэйт-Яла, Бейт-Лахма, Бейт-Лехема) — арабская частка Батліему
Бэйт-Сахур
Джанин
Ерыхон (Арыха, Ерыхо)
Калькілія
Наблус (Шхем)
Рамала (Рамаллах)
Тулькарэм
Хеўрон (Эль-Халіль, Хеброн)

[рэдагаваць] Спрэчныя тэрыторыі

Усходні Ерусалім (Эль-Кудс, Йерушалаим)

[рэдагаваць] Сэктар Газа

Абасан
Лязні-Сухейля
Бэйт-Ляхія
Бэйт-Ханун
Бурэйдж
Газа (Аза)
Дыр-эль-Балях (Дэйр-эль-Балях, Дэйр-аль-Балях, Дыр-аль-Балях)
Муайджы
Рафіах (Рафах)
Хан-Юнэс (Хан-Юніс)
Джабалія

[рэдагаваць] Праект Канстытуцыі Дзяржавы Палестына

Распрацаваны ў 2003 годзе Канстытуцыйнай камісіяй Набіля Шаата, абвяшчае непарушнасьць меж Палестыны па стане на 4 чэрвеня 1967 году.

[рэдагаваць] Вонкавыя спасылкі

У ВікіСховішчы можна знайсьці мультымэдыйныя матэрыялы па тэме:

«Палестынская аўтаномія»

Краіны Азіі

Атрымана з «http://be.wikipedia.org../../../%D0%BF/%D0%B0/%D0%BB/%D0%9F%D0%B0%D0%BB%D0%B5%D1%81%D1%82%D1%8B%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D0%B0%D1%9E%D1%82%D0%B0%D0%BD%D0%BE%D0%BC%D1%96%D1%8F.html»

Катэгорыя: Палестынская аўтаномія

We provide Linux to the World