פסח

פֿון װיקיפּעדיע

א קערה וואס ווערט באניצט פסח ביים סדר

פסח איז א יידישער יום טוב וואס שטאמט פון די תורה, דער יום טוב ווערט געפייערט י"ד ניסן במשך זיבן אדער אכט טעג צו דערמאנען און זיך אויפרישען די נסים און נפלאות וואס די יידישע פאלק האט איבערגעלעבט ביי יציאת מצרים.

מען רופט דעם יום-טוב "פסח" אין אנדעק פון דער קרבן פסח וואס מען האט מקריב געווען י"ד ניסן ווען כלל ישראל האט עולה רגל געווען אין די מאסן אויף מארגן קיין ירושלים צו בראטן דעם קרבן פסח ווען דער בית המקדש איז נאך געשטאנען.

פסח שטאמט פון די לשון "איבערגעהיפט" דאנקענדיג די באשפער אז ער האט נאר געהארגעט די בכורים פון די מצרים און נישט די יידישע בכורים.

דער נאמען פון דעם יו"ט, פסח טוט סימבאליזירן די וויכטיגקייט און גרויסקייט פון די צייט, וואס ווערט פארנוצט פון עלטערן אלס א יו"ט פון חינוך, צו פארציילן און מחנך זיין זייערע קינדער, פארוואס און פארווען פונקטליך האט דער באשעפער איבערגעהיפט אלעס און אלעמען כדי זיך צו באשעפטיגען מיט זיינע געליבטע קינדער דעם עם ישראל.

אפילו די קלוגסטע לייט פון דאס יידישע פאלק קאכן זיך אין די מאמענטן צו דערפרישן די יסודות פון זייער אמונה און רעליגיע וואס איז באזירט אויף זכר ליציאת מצרים, וואס יענעם גורלדיגען מינוט זענען זיי געווארן אויסדערוועלט. דער באשעפער האט זיי ארויסגענומען פון פארשקלאפטקייט פון צווישן אנדערע גוים, און געשטעלט אין גאנג צו ווערן געפירט צו זייער אייגן לאנד און נאציאן מיט א מיסיע און לעבן העכער און הייליגער פון אלע פעלקער פון די וועלט.

[בעאַרבעטן] גרונדענע מצוות און מנהגים

[בעאַרבעטן] חמץ

מען עסט נישט קיין חמץ, און מען ארבייט שווער אויסצורוימען די הויז פון חמץ כדי עס זאל זיך נישט געפינען, אויך איז מען דאס מבטל פון זיך כדי אז אויב מען טרעפט איז דאס נישט פארעכענט ווי מיינס.

[בעאַרבעטן] מצה

מען עסט נאר מצה, אלץ זכר פון ארויסלויפן פון גלות מצרים געאלטערהייט נישט האבענדיג קיין צייט פארן טייג צו יערן און ווערן זויער חמץ אין געהערגיע ברויט.

[בעאַרבעטן] ליל הסדר

ס'איז א מצווה עסן מצה, מרור, און פסח, ביים ליל הסדר. און דערצו טאן פארשידענע מנהגים און מצוות כדי די קליינע קינדער זאלן ווערן נייגעריג און גוט אויסהערן די דערציילונגען פון יציאת מצרים.

[בעאַרבעטן] הגדה

זאגן די הגדה, באזירט אויפן פסוק "והגדת לבנך", כדי צו פארציילן די כראניקאלן פון יציאת מצרים, עס פירן זיך אידן צו פארציילן אפילו די מופתים און ניסים וואס זיי האבן מיטגעלעבט היינט צו טאגס, ווי למשל האלאקאוסט איבערלעבער פארציין מיט טרערטן אין די אויגן ווי גליקליך זיי זענען געווען צו ווערן געראטעוועט איינס פון זייער גאנצע משפחה. ווייל די מצרים מיינט נישט דוקא איינמאל אין היסטאריע נאר שבכול דור ודור חזר'ט זיך דאס איבער.