Motî:payin
Èn årtike di Wikipedia.
payin, payinne
I. [o.f.n.]
1. po les crustins, li ci (cene) ki n' l’ est nén. Tot çoula, c' est les payins di ç' monde ci k' el cwerèt (Sint Luk, ratourné pa J.M. Lecomte). I gn a co des Romins ki dmanèt après ci, des djins del Djudêye et des payins ki sujhet li Lwè des Djwifs (Sint På, ratourné pa J.M. Lecomte). Loukîz a : Sarazin, atêye. F. païen, infidèle, idolâtre, impie.
2. po les muzulmans, li ci (cene) ki n’ croet nén å Diè unike. Ridjhoz : Hê, vozôtes, les payins, Dji n' adore nén çou ki vs adorez, Et vos n' adorez nén li Ci k' dj' adore (Alcoran). Loukîz a : måcroeyant. F. idolâtre, impie.
II. payinne [f.n.] (v.m.) feme ki vént d' d' acoûtchî, et ki n' a nén l' droet d' aler a messe disk' å ramessaedje. Vos metroz totafwait e m’ bot Po poirter al payinne (Noyé walon). F. accouchée.
III. [addj., todi padrî] ki shût l’ fwè des payins. I vikèt dins on monde di spérs et d' macrales, ki l' efant ni sait kî çk' î est mwaisse ; on monde payin ki replaece li monde crustin (L. Mahin).
