Motî:ome
Èn årtike di Wikipedia.
ome
I. [o.n.]
1. djin do seke måye. On bea foirt ome; on bea grand foirt ome >> ci n' est nol ome: ci n' est nén èn ome (i n' a pont d' coraedje, il est schitåd, couyon, nawe, låtche). On dit eto: nolu, nouk, persone. >> ome di cope: copleu. Vos diroz a mi ome di cope k' i n' s' ocupaxhe did rén (F. Barry). F. binôme. >> si fé d' l' ome; u >> fé l' ome: voleur parexhe pus vî k' on n' est, tot djåzant d' on djonnea.
2. djin, di tolminme kéne seke. Li declaråcion des droets d' l' ome.
3. mi. Dji n' åreu nén yeu stî sondjî a må, dowê, én ome ! On dit eto: onk, ene sakî.
II. [no ddjectivrece] ki s' codût come èn ome (et nén come èn efant). A fwait k' l' eure avance, on n' si sint pus si ome (E. Wartique & E. Thirionet).
Disfondowes: ome, ame, oume; vîs scrijhas: homme, hamme.
Etimolodjeye: latén hominem (minme sinse, mot dizo cas sudjet).
| omreyes [f.n.t.pl.]
1. les omes, eneviè les femreyes.
2. laide keure ki les omes fwaiynut voltî. La k' i gn a des omes, i gna des omreyes. F. bassesse humaine.
Disfondowes: om'rèyes, om'rîes, oum'rîes.
| omrin, omrinne [addj. padvant u padrî] (mot d' linwincieus) do minme djinre ki l' ome, eneviè femrin.
Etimolodjeye: cawete -rin, 1998.
Minme sitok etimolodjike :
- on 2 (nén definixhant prono).
- umin, uminnmint, umanité.
Mot d' aplacaedje :
- grand foirt ome
- ome-gurnouye
