Motî:kibouter
Èn årtike di Wikipedia.
kibouter u cobouter / cbouter [v.c.] (codjowaedje)
1. bouter (poûssî) (ene sakî) di tos les costés, sins prinde asteme a lu, a leye. Pouchkine va cnoxhe li dobe face del djin: li bén et l' må k' el kiboutèt tofer (J. Bily). F. bousculer, malmener, molester, brutaliser. >> I n' sont nén a cbouter: c' est des djins k' ont l' bresse long: i n' elzès fåt nén aduzer.
2. pougnî (en ene sacwè) sins prinde asteme. rl a: cobezacî, hertchî, herer, kibôrer, tchåspougnî.
Disfondowes: k(i)bouter, c(u)bouter, coboutè, coubouter.
| kiboutaedje u coboutaedje / cboutaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si rzultat) pol viebe "kibouter".
