Motî:harote
Èn årtike di Wikipedia.
harote [f.n.]
1. mwais tchvå. Li fôre di Sinte-Catrene a Hu, c' est l' fôre ås harotes (ramexhné pa J. Haust). rl a: haguete, carcan. F. haridelle, rosse.
2. biesse (tchivå, tchén, vatche) ki n' schoûte nén. Si tchvå n' est k' ene harote ki n' rote k' a côp d' corijhe (H. Forir). I fwait troter les harotes Les boirgnant disk' å fagnon (M. Pire).
3. maigue djin. To n' ti vôreus nén maryî avou ç' maigue harote la, taiss, to n' as ddja rén po pougnî ddins. F. maigrelet(te), maigrichon(ne), chétif (ive).
4. feme ki n' våt nén tripete. Waite on pô l' grande harote, ele n' a nén co pelé ses canadas.
5. houre, poufiasse. Et zels respondît: "Est çk' i faleut leyî traitî nosse sour come ene harote?" (Bibe, rat. pa L. Hendschel). F. putain.
Disfondowes: arote, harote.
Etimolodjeye: vikigne "hross" (tchivå).
| harotreye [f.n.] atelêye di harotes.
Disfondowes: harotrîe, harotrèye.
