Motî:gorea
Èn årtike di Wikipedia.
gorea [o.n.] (vî mot d' cinsî)
1. golé d' cur, bôré di strin, metou å cô des tchvås (u ds ôtes biesses) et k' on z î agritche les traits pour zels saetchî èn ekipaedje. Les djonnes tchivås sont nerveus li prumî côp k' on les mete å gorea (P. Defagne). >> diner on côp d' gorea: fé ene foice. >> Ci n' est nén dvant li tchvå k' i fåt aprester l' gorea: Si on vout djonde ene sakî, i n' fåt nén s' mostrer dvant lu. Franwal: ahåyant po: "Il faut être discret". >> trop d' avoenne et trop pô d' gorea: k' on dit a on gros bômel, ki s' ecråxhe pask' i n' boute nén assez.
2. hårkea: a) poite-saeyea; F.(vx, B): porte-seaux. b) triyingue di bwès å cô des biesses e pateure. Dj a metou on gorea å moton po k' i n' si såvaxhe pus (ramexhné pa M. Francard). F. tribart.
3. (imådjreçmint) divwer di bouter, pwès d' l' ovraedje. I s' aveut bråmint amuzé estant djonne; i s' a maryî sol tård; èn an après, il esteut-st evoye: li gorea lyi shonnéve trop pzant (P. Defagne). F. responsabilité, charge, fonction. >> riprinde li gorea: si rmete a l' ovraedje.
Disfondowes: gorê, goria, gouria. rl a: goxhrai, gorhea.
| gorlî, gorelresse [o.f.n.] ome di mestî ki fjheut les goreas; si feme. rl a: goxhurlî (foto), gorhelî.
