เซ็นเตอร์ (บาสเกตบอล)
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| ตำแหน่งผู้เล่นบาสเกตบอล | |
| พอยท์การ์ด | |
| ชู้ตติ้งการ์ด | |
| สมอลฟอร์เวิร์ด | |
| เพาเวอร์ฟอร์เวิร์ด | |
| เซ็นเตอร์ | |
| ตำแหน่งอื่น ๆ | |
| สวิงแมน | |
| พอยท์ฟอร์เวิร์ด | |
เซ็นเตอร์ (อังกฤษ center) เป็นผู้เล่นตำแหน่งหนึ่งในบาสเกตบอล เซ็นเตอร์มักจะเป็นผู้เล่นที่ตัวสูงที่สุดในทีม และถ้าให้ดีต้องมีกล้ามเนื้อเป็นมัดและมีน้ำหนักตัวมากอีกด้วย เซ็นเตอร์ในเอ็นบีเอโดยทั่วไปสูง 6 ฟุต 10 นิ้ว (2.08 เมตร) หรือมากกว่า
ในหลาย ๆ กรณี บทบาทหลักของเซ็นเตอร์ คือการเป็นตัวผู้เล่นที่ใหญ่มาก และใช้ข้อได้เปรียบเรื่องขนาดมาทำคะแนนหรือป้องกันในจุดที่ใกล้ห่วง เซ็นเตอร์ที่มีขนาดใหญ่และมีทักษะความสามารถทางกีฬาถือเป็นสมบัติที่มีค่าของทีม แชคิล โอนีล (Shaquille O'Neal) จากทีมไมอามี ฮีท มีชื่อเสียงทั้งในเรื่องรูปร่างที่มหึมา สูง 7 ฟุต 1 นิ้ว (2.16 เมตร) และหนักถึง 330 ปอนด์ (150 กิโลกรัม) และยังเคลื่อนไหวใต้แป้นได้อย่างช่ำชอง อีกคนหนึ่งคือ เหยา หมิง (Yao Ming) จากทีมฮิวส์ตัน รอกเก็ตส์ซึ่งสูง 7 ฟุต 6 นิ้ว (2.29 เมตร) ที่มีทั้งความคล่องแคล่ว และความสามารถการชู้ตเป็นต้น
ยังคงเป็นเรื่องที่ถกเถียงกันว่าผู้เล่นแบบไหนถึงเป็นเซ็นเตอร์ที่แท้จริง ตัวอย่างหนึ่งก็คือ เบน วอลเลส (Ben Wallace) ซึ่งเล่นได้ดีที่ตำแหน่งเซ็นเตอร์ แต่หลายคนก็เถียงว่าจริง ๆ แล้วเขาคือเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดที่เล่นผิดตำแหน่ง เนื่องจากส่วนสูงเพียง 6 ฟุต 9 นิ้ว (2.06 เมตร) ทำให้เขาตัวเล็กกว่าเซ็นเตอร์อื่นที่เขาต้องประกบ ในทำนองเดียวกันหลายคนก็กล่าวว่า ทิม ดังแคน (Tim Duncan) ถึงแม้ว่าจะเล่นเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดตลอดอาชีพการเล่นในเอ็นบีเอ จริง ๆ แล้วคือเซ็นเตอร์เนื่องจากสไตล์การเล่นและขนาดของเขา เป็นที่เชื่อกันว่าเมื่อดังแคนเข้าสู่เอ็นบีเอ เขาเล่นเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดเพื่อจะได้เล่นคู่กับ เดวิด รอบินสัน (David Robinson) เพื่อนร่วมทีมซานแอนโตนิโอ สเปอรส์ ทำให้ทีมมีผู้เล่นตัวใหญ่ในสนามพร้อมกันสองคน แต่ว่าดังแคนยังคงเล่นเป็นเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดหลังจากที่รอบินสันเลิกเล่นแล้ว การตัดสินใจว่าผู้เล่นคนหนึ่ง ๆ จะเป็นเซ็นเตอร์หรือเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดไม่ตายตัว และเนื่องจากในปัจจุบันมีนักกีฬาน้อยคนที่จะมีรูปร่างตรงตามความต้องการสำหรับเซ็นเตอร์ ทีมบางครั้งต้องเอาผู้เล่นอื่นมาเล่นในตำแหน่งนี้ถึงแม้ว่าถ้าเล่นเป็นเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดจะเหมาะสมกว่า
ตัวอย่างเซ็นเตอร์มีชื่อที่เล่นในปัจจุบันเช่น แชคิล โอนีล, เหยา หมิง, เบน วอลเลส, อามาเร สเตาเดอไมร์ (Amare Stoudemire), แบรด มิลเลอร์ (Brad Miller) และ ซีดรูนัส อิวกัสกัส (Žydrūnas Ilgauskas) เป็นต้น ส่วนเซ็นเตอร์ที่ยิ่งใหญ่ในอดีตเช่น จอร์จ มิคาน (George Mikan), บิล รัสเซล (Bill Russell), วิลท์ แชมเบอร์เลน (Wilt Chamberlain), บิล วอลตัน (Bill Walton), คารีม อับดุล-จับบาร์ (Kareem Abdul-Jabbar), รอเบิร์ต แพริช (Robert Parish), เดวิด รอบินสัน, โมเสส มาโลน (Moses Malone), ฮาคีม โอลาจูวอน (Hakeem Olajuwon), แพทริก อิววิง (Patrick Ewing), วลาดี ดิวาก (Vlade Divac) และในทวีปยุโรป อาร์วีดาส ซาโบนิส (Arvydas Sabonis)
ผู้เล่นที่สูงที่สุดเท่าที่เคยเล่นในเอ็นบีเอ คือ จอร์จ มูเรซาน (Gheorghe Muresan) สูง 7 ฟุต 7 นิ้ว (2.31 เมตร) ส่วนผู้เล่นที่สูงที่สุดในประวัติดับบลิวเอ็นบีเอคือ มาร์โก ไดเด็ก (Margo Dydek) สูง 7 ฟุต 2 นิ้ว (2.18 เมตร) เธอยังสูงกว่าแชคิล โอนีลด้วยซ้ำ
