พ่อขุนบานเมือง
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พ่อขุนบานเมือง ทรงเป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ของพ่อขุนศรีอินทราทิตย์และพระนางเสือง และเป็นพระเชษฐาของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช เสวยราชสมบัติในอาณาจักรสุโขทัยหลังจากพ่อขุนศรีอินทราทิตย์สิ้นพระชนม์ (ไม่ทราบปี) และครองราชย์อยู่จนถึง พ.ศ. 1822
พ่อขุนบานเมืองได้ทำสงครามกับเมืองต่าง ๆ เพื่อขยายอำนาจ โดยมีพระอนุชา (พ่อขุนรามคำแหง) เป็นแม่ทัพ ดังปรากฏในศิลาจารึกหลักที่ 1 ว่า "กูไป่ท่บ้านท่เมือง ได้ช้าง ได้งวง ได้ปั่ว ได้นาง ได้เงือน ได้ทอง กูเอามาเวนแก่พ่อกู พ่อกูตายเวนยังพี่กู กูพร่ำบำเรอแก่พี่กู ดังบำเรอแก่พ่อกู" หมายความว่าเมื่อพระรามคำแหงยกทัพไปตีเมืองอื่นจนได้ชัยชนะ ก็นำช้าง ผู้คน ทรัพย์สินเงินทอง มาถวายแด่พระราชบิดา เมื่อพระราชบิดาสวรรคต ก็กระทำอย่างเดียวกันกับพ่อขุนบานเมือง
[แก้] ดูเพิ่ม
| รัชสมัยก่อนหน้า: พ่อขุนศรีอินทราทิตย์ ราชวงศ์พระร่วง |
พระมหากษัตริย์ไทย อาณาจักรสุโขทัย ราชวงศ์พระร่วง (ไม่ทราบปี) – ๑๘๒๐ |
รัชสมัยถัดไป: พ่อขุนรามคำแหงมหาราช ราชวงศ์พระร่วง |
[แก้] อ้างอิง
- สุโขทัย รุ่งอรุณแห่งความสุข, กรมวิชาการ, กระทรวงศึกษาธิการ, พ.ศ. 2539, หน้า 95-96
