คอนจาคุโมโนกาตาริ
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
หนังสือคอนจาคุโมโนกาตาริ (今昔物語集, Konjaku Monogatarishū) ซึ่งรวบรวมผลงานเรื่องเล่ามุขปาฐะที่น่าสนใจเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ประเทศญี่ปุ่นมากมายกว่าพันเรื่อง ที่เขียนในยุคเฮอัน (พ.ศ. 1337- 1735) โดยมีทั้งหมด 31 เล่ม ซึ่งในปัจจุบันเหลืออยู่เพียง 28 เล่ม เนื้อเรื่องจะเกี่ยวกับศาสนา และ นิยายจาก อินเดีย จีน และญี่ปุ่น ในปัจจุบันยังไม่สามารถสรุปได้ว่าใครเป็นผู้แต่งหนังสือชุดนี้ แต่มีหลายบุคคลเชื่อว่าแต่งโดยมินาโมโตะ โนะ ทาคาคุนิ (Minamoto no Takakuni) หรืออาจจะเป็นนักบวชพุทธที่ชื่อว่า โทะบะเนะ โซโจ (Tobane Sōjō) ที่อาศัยระหว่างเมืองเกียวโตและเมืองนาราในช่วงปลายยุคเฮอัน อะคุตากาวา ริวโนะสุเกะ นักเขียนในยุคปัจจุบันได้ดัดแปลงเนื้อเรื่องจากหนังสือมา แต่งเรื่องราโชมอน ในปี พ.ศ. 2458 (ค.ศ. 1915)
ชื่อเต็มของชุดหนังสือนี้ "คอนจาคุโมโนกาตาริชู" ซึ่งรู้จักกันในชื่อ คอนจาคุโมโนกาตาริ โดยคำว่า "ชู" หมายถึง ชุดหนังสือ
 |
คอนจาคุโมโนกาตาริ เป็นบทความเกี่ยวกับ วรรณคดี วรรณกรรม หรือหนังสือ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น |
