Martin Camaj
Nga Wikipedia, Enciklopedia e Lirë
Martin Camaj (1925-1992) është shkrimtar dhe albanolog shqiptar. U lind në Temal të Dukagjinit më 21 korrik të vitit 1925. Në Shkodër, në një kolegj, mori edukatë klasike. Emigroi në Beograd ku studioi romanistikën, por mori mësime edhe nga teoria e letërsisë dhe gjuhët sllave. Në verën e vitit 1956 largohet edhe nga Jugosllavia dhe shkon në Itali. Në Romë doktorohet dhe drejton revistën “Shjezat” si kryeredaktor, nën përkujdesjen e Ernest Koliqit. Këtu njihet më përseafërmi me botën arbëreshe. Nga Italia largohet në vitin 1961 dhe vendoset në Munih të Gjermanisë, ku specializohet në gjuhësinë shqipe. Në Munih, ai ligjëron letërsinë shqiptare deri në vdekje, me 12 mars të vitit 1992. Është përfshirë thuaja në të gjitha antologjitë dhe veprat ku flitet për shkrimtarët shqiptarë.
[redaktoni] Veprat letrare
- Nji fyell ndër male - Prishtinë 1953
- Kanga e vërrinit - Prishtinë 1954
- Djella (novelë) - Romë 1958
- Legjenda - Romë 1964
- Lirika mes dy moteve - Munih 1967
- Poezi (1953-1967)- Munih 1967
- Njeriu më vete e me tjerë - 1978
- Dranja (proza poetike)- Munih 1981
- Rrathë (novelë) - 1981
- Shkundullima - 1985
- Karpa (novelë)- 1987
[redaktoni] Botimet dygjuhësore
- Poezi (shqip-italisht)- 1985
- Me pendlat e korbit të bardhë (shqip-gjermanisht)
[redaktoni] Të tjera
- Meshari i Gjon Buzukut - Romë, 1960
- Tekst mësimor i gjuhës shqipe - Wiesbaden 1969
- E folmja shqipe në provincën e Avelinos - Firence 1971
- Antologjia: Këngë shqiptare - Dusseldorf 1974
- Gramatika shqipe - Wiesbaden 1984
 |
Ky artikull nga Literatura është një faqe cung. Mund të ndihmoni Wikipedian duke e përmirësuar. |
