Witold Balcerowski
Z Wikipedii
Witold Balcerowski (ur. 10 sierpnia 1935 w Pińsku, zm. 9 listopada 2001) – polski szachista.
Balcerowski zaczął trenować szachy w wieku piętnastu lat. Rozwojem jego talentu zajął się Kazimierz Makarczyk. W 1952 r. Balcerowski zdobył tytuł mistrza Polski juniorów, jednak następne kilka lat poświęcił na zdanie matury i wyższe studia. Do czołówki polskich szachistów awansował na początku lat sześćdziesiątych. Trzykrotnie reprezentował kraj na olimpiadach szachowych, w Warnie (1962), Tel Awiwie (1964) i Hawanie (1966), na których rozegrał ogółem 37 partii (+14 =14 -9). W latach 1960-1972 jedenastokrotnie awansował do finału indywidualnych mistrzostw Polski, tytuł mistrza kraju zdobył w 1962 r. w Poznaniu i 1965 r. w Lublinie. Brał udział w dwunastu meczach międzypaństwowych i jedenastu turniejach międzynarodowych, najlepszy rezultat uzyskując w Polanicy-Zdroju w 1963 r. (4 miejsce).
