William McArthur
Z Wikipedii
William Surles McArthur, Jr. (ur. 26 lipca 1951 w Laurinburgu, stan Karolina Północna, Stany Zjednoczone), amerykański astronauta.
Na pokładach amerykańskich wahadłowców uczestniczył w 3 lotach kosmicznych.
Spis treści |
[edytuj] Wykształcenie oraz służba wojskowa
- 1969 – ukończył szkołę średnią w Red Springs (Red Springs High School), stan Karolina Południowa.
- 1973 – absolwent Akademii Wojskowej (United States Military Academy) w West Point, stan Nowy Jork.
- 1973 – 1975 - służył w 82 Dywizji Powietrzno – Desantowej (82nd Airborne Division) w bazie lotniczej Fort Bragg, stan Karolina Południowa.
- 1976 – absolwent wojskowej szkoły lotniczej (U.S. Army Aviation School).
- 1976 – 1978 służył w bazie wojskowej w Korei Południowej.
- 1978 – otrzymał przydział do 24 batalionu lotniczego (24th Combat Aviation Battalion) w Savannah, stan Georgia. Był tam m.in. zastępcą dowódcy batalionu.
- 1983 – ukończył Georgia Institute of Technology otrzymując tytuł magistra inżyniera badań aerokosmicznych.
- 1983 – 1986 był docentem na Wydziale Mechaniki (Department of Mechanics) w Akademii Wojskowej w West Point.
- czerwiec 1987 ukończył kurs w Szkole Pilotów Doświadczalnych (U.S. Naval Test Pilot School) w bazie lotniczej Patuxent River, stan Maryland.
- 1987 – przeniesiony do Centrum Kosmicznego im. Johnsona jako inżynier.
- 2001 – zdemobilizowany w stopniu pułkownika.
Na 39 typach różnych samolotów wylatał ponad 4 500 godzin. Skończył również kursy dla spadochroniarzy wojskowych oraz kursy sztabowo-dowódcze.
[edytuj] Kariera astronauty
- 1987 po raz pierwszy próbował zostać astronautą. Był jednym ze 117 finalistów podczas naboru do 12 grupy astronautów NASA (NASA-12). Wówczas nie został jednak przyjęty.
- 17 stycznia 1990 roku został przyjęty w charakterze specjalisty misji do 13 grupy astronautów NASA (NASA-13).
Podczas swojej służby w NASA pełnił różne funkcje: był naczelnikiem oddziału zabezpieczenia lotów (Flight Support Branch), kierował przygotowaniami przedstartowymi promów kosmicznych oraz pełnił funkcje koordynatora NASA (Director of Operations) w Centrum Przygotowań Kosmonautów im. J. A. Gagarina w Gwiezdnym Miasteczku (Rosja).
Podczas 3 misji przebywał w kosmosie na pokładzie wahadłowców przez ponad 35 dni. Ponad 13 godzin spędził w otwartej przestrzeni kosmicznej podczas dwóch wyjść w czasie lotu STS-92.
Był dowódcą 12 stałej załogi Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS-12), na pokład której udał się na statku Sojuz TMA-7 razem z Walerijem Tokariewem i amerykańskim „kosmicznym turystą” Gregorym Olsenem w październiku 2005.
[edytuj] Program Space Shuttle oraz ISS
- STS-58 (Columbia F-15);
W dniach 18 października – 1 listopada 1993 uczestniczył w locie STS 58 jako specjalista misji, (MS-2). Razem z nim w kosmos polecieli: John E. Blaha (dowódca), Richard A. Searfoss (pilot), Margaret R. Seddon (specjalista misji MS-1), David A. Wolf (MS-3), Shannon W. Lucid (MS-4) oraz Martin J. Fettman (specjalista ładunku PS-1). Podczas misji astronauci przeprowadzali eksperymenty medyczne, mające rozszerzyć wiedzę o fizjologii ludzi i zwierząt zarówno na ziemi jak i w kosmosie.
Ponadto wykonano 16 testów technicznych i utrzymywano łączność z radioamatorami na całym świecie. Po wykonaniu 225 okrążeń Ziemi wahadłowiec Columbia wylądował w bazie lotniczej Edwards (Edwards Air Force Base) w Kalifornii.
- STS-74 (Atlantis F-15);
W dniach 12 – 20 listopada 1995 brał udział w misji STS-74 w charakterze specjalisty (MS-3). Dowódcą wyprawy był Kenneth D. Cameron a pilotem James D. Halsell. Pozostałymi specjalistami misji byli: Kanadyjczyk Chris A. Hadfield (MS-1) oraz Jerry L. Ross (MS-2). Był to drugi lot, podczas którego amerykański wahadłowiec połączył się z kompleksem orbitalnym Mir. Załoga dostarczyła na pokład Mira ponad 1,5 tony różnych ładunków, w tym zapasy żywności, tlenu i narzędzia do napraw. Dostarczono również moduł cumowniczy DM (Docking Module). Ponad to wykonano eksperymenty z wykorzystaniem połączonych ze soba stacji Mir i wahadłowca Atlantis. Po wykonaniu 129 okrążeń Ziemi prom powrócił, lądując na Przylądku Canaveral.
W dniach 11 – 24 października 2000 był specjalistą misji (MS-2) podczas lotu STS-92. Wyprawą dowodził Brian Duffy. Udział w niej wzięli również: pilot – Pamela A. Melroy, specjaliści misji; Leroy Chiao (MS-1), Peter J.K. Wisoff (MS-3), japoński astronauta Koichi Wakata (MS-4) oraz Michael E. Lopez-Alegria. Do połączenia ze stacją ISS doszło 14 października. Dzień później – 15 października McArthur oraz Chiao wyszli na zewnątrz stacji i przez ponad 6 godzin łączyli kablami energetycznymi i telemetrycznymi moduł Unity z kratownicą oznaczaną jako Z 1, a stanowiącą podstawę dla zestawu paneli słonecznych. 16 października Wisoff i Lopez-Alegria podłączyli do Unity łącznik PMA-3 (Pressurized Mating Adapter 3). McArthur oraz Chiao po raz drugi wyszli w otwarty kosmos 17 października. Ponownie, przez ponad 6,5 godziny, pracowali z kratownicą Z 1 instalując na jej powierzchni kontener ze sprzętem dla astronautów pracujących na zewnątrz stacji oraz konwertery, których zadaniem będzie przetworzenie prądu uzyskiwanego z paneli baterii słonecznych na potrzeby systemu stacji. 20 października Discovery odłączył się od Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. 24 października, z dwudniowym opóźnieniem spowodowanym złą pogodą, po wykonaniu 202 okrążeń Ziemi wylądował w bazie Edwards w Kalifornii.
W marcu 2001 był w składzie 8 podstawowej załogi Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS 8) jako inżynier pokładowy-2. Razem z nim udział w misji mieli wziąć Michael Foale oraz Walerij Tokariew.
Po katastrofie Columbii stałe załogi ISS zostały ograniczone do dwóch osób, co wiązało się z koniecznością przeformowania załóg przygotowywujących się do kolejnych lotów.
W lutym 2003 został dowódcą załogi rezerwowej ISS 8 oraz podstawowej ISS 9. W obu przypadkach jego partnerem był Walerij Tokariew. Lot ISS 9 miał odbyć się wiosną 2004, jednak w styczniu 2004 rosyjscy lekarze zgłosili zastrzeżenia co do stanu zdrowia McArthura i wycofali go ze składu załogi. Zastąpił go Leroy Ciao, który zaczął trenować wspólnie z Tokariewem.
- Sojuz TMA-7 (ISS 12);
28 stycznia 2005 po raz kolejny zmieniono składy załóg i McArthur oraz Tokariew zostali wyznaczeni do rezerwowej załogi ISS 10 a także podstawowej ISS 12. Od maja 2005 dołączył do nich Gregory Olsen, który miał zostać trzecim „kosmicznym turystą” i po krótkim locie powrócić na Ziemię razem z członkami załogi ISS 11. 14 września 2005 oficjalnie zatwierdzono skład załogi, która w kosmos uda się na pokładzie statku kosmicznego Sojuz. 1 października 2005 o godzinie 3.55 (GMT) z kosmodromu Bajkonur wystartował w kosmos na pokładzie Sojuza TMA-7.
[edytuj] Nagrody i odznaczenia
- Defense Superior Service Medal,
- Defense Meritorious Service Medal,
- Meritorious Service Medal,
- Army Commendation Medal.
- NASA Exceptional Service Medal,
- NASA Space Flight Medal w latach 1993, 1995 i 2000.
[edytuj] Wykaz lotów
| Loty kosmiczne, w których uczestniczył William S. McArthur | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| № | Data startu | Statek kosmiczny | Data lądowania | Statek kosmiczny | Funkcja | Czas trwania |
| 1 | 18 X 1993 | STS 58 Columbia F-15 |
1 XI 1993 | STS 58 Columbia F-15 |
Specjalista misji (MS-2) | 14 dni 12 minut i 32 sekundy |
| 2 | 12 XI 1995 | STS 74 Atlantis F-15 |
20 XI 1995 | STS 74 Atlantis F-15 |
Specjalista misji (MS-3) | 8 dni 4 godziny 30 minut i 44 sekundy |
| 3 | 11 X 2000 | STS 92 Discovery F-28 |
24 X 2000 | STS 92 Discovery F-28 |
Specjalista misji (MS-2) | 12 dni 21 godzin 42 minuty i 41 sekund |
| 4 | 1 X 2005 | Sojuz TMA 7 | 8 IV 2006 | Sojuz TMA 7 | Dowódca 12 załogi podstawowej (ISS 12) i inżynier pokładowy Sojuza TMA-7 |
189 dni 19 godzin 52 minuty i 32 sekundy |
|
|
||||||
