Wasilij Blücher
Z Wikipedii
Wasilij Konstantynowicz Blücher (ros. Василий Константинович Блюхер) (ur. 19 listopada 1889, zm. 9 listopada, 1938) - działacz partii komunistycznej i dowódca Armii Czerwonej.
Rosjanin, pochodzenia chłopskiego (nazwisko rodzina otrzymała od obszarnika), przed I wojną światową robotnik - ślusarz; następnie podoficer. Ranny i demobilizowany w 1915 roku. Od 1916 - bolszewik; organizator rewolucji październikowej w Samarze. Dowódca południowo–uralskiego zgrupowania partyzanckiego (następnie Armii Uralskiej) w czasie wojny domowej w ZSRR, następnie walczył na Krymie, rozgromił wojska "białych" na dalekim Wschodzie (w 1921-1922 wojenny minister marionetkowej Republiki Dalekowschodniej). Odznaczony trzykrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru i Orderem Czerwonej Gwiazdy. Następnie wysoki dowódca sowiecki; w latach 1924-1927 główny doradca wojskowy w Chinach; w latach 1929-1938 dowódca samodzielnej Armii Dalekowschodniej. Marszałek ZSRR od 1935. W okresie Wielkiej czystki najpierw zmuszony do poparcia (przewodniczący specjalnego trybunału, który skazał Michaiła Tuchaczewskiego i innych wysokich dowódców). Po nieudanej operacji nad jeziorem Hasan, w których straty sowieckie były kilkakrotnie wyższe niż Japończyków, aresztowany i oskarżony o udział w spisku; zmarł podczas śledztwa w wyniku tortur.
