Wacław Kostek-Biernacki
Z Wikipedii
Wacław Kostek-Biernacki (ur. 21 czerwca 1882, zm. 1957) - pisarz, działacz sanacyjny, pułkownik, wojewoda nowogrodzki i poleski.
Od roku 1904 działacz Polskiej Partii Socjalistycznej. Żołnierz Polskiej Organizacji Wojskowej i 1 Brygady Legionów Polskich. W okresie od sierpnia do grudnia 1914 pełnił funkcję szefa żandarmerii. Od 1918 oficer Wojska Polskiego
Po przewrocie majowym dowódca 33. Pułku Piechoty w Przemyślu. W sierpniu 1930 mianowany komendantem twierdzy brzeskiej. Po przejściu do rezerwy, w 1931 pełnił funkcję wojewody nowogródzkiego, a latach 1932 - 1939 poleskiego. Odpowiedzialny za organizację i nadzór nad miejscem odosobnienia w Berezie Kartuskiej.
2 września 1939, na podstawie dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej "o sprawowaniu zwierzchnictwa nad Siłami Zbrojnymi, o organizacji naczelnych władz wojskowych i o komisarzach cywilnych od chwili mianowania Naczelnego Wodza", został mianowany na funkcję Głównego Komisarza Cywilnego przy Naczelnym Wodzu Polskich Sił Zbriojnych. 18 września 1939, wraz z Kwaterą Główną Naczelnego Wodza, przekroczył granicę z Rumunią, gdzie był internowany do 1944. 30 września 1939 Prezydent RP Władysław Raczkiewicz podpisał dymisję z zajmowanej przez niego funkcji.
Po powrocie do kraju w październiku 1945 został aresztowany przez UB, a po 8 latach pobytu w więzieniu wytoczono mu proces. 14 kwietnia 1953 został skazany na karę śmierci w oparciu o dekret "O odpowiedzialności za klęskę wrześniową i faszyzację życia państwowego" z 22 stycznia 1946 Sąd Najwyższy po apelacji zamienił ten wyrok na 10 lat więzienia. 9 listopada 1955 zwolniony z więzienia. Zmarł w 1957.
Był pisarzem, autorem zbioru opowiadań grozy Straszny gość.
