Värttinä

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Värttinä
Susan Aho, Mari Kaasinen i Johanna Virtanen podczas koncertu Värttiny w Berlinie
Rok założenia	1983
Pochodzenie	Finlandia
Gatunek	folk
Strona internetowa

Värttinä (pol. wrzeciono), to fiński zespół folkowy założony w 1983 roku w miejscowości Rääkkylä w Karelii.

[edytuj] Historia

Początek historii zespołu miał miejsce w 1983 roku, kiedy w Rääkkylä powstał dziecięcy zespół folklorystyczny, śpiewający ludowe pieśni Karelii przy akompaniamencie tradycyjnych instrumentów. 21-osobowy zespół wykonywał tradycyjne utwory w nowatorski sposób, co spowodowało, że szybko stał się rozpoznawalny w Finlandii. Nagranie w 1987 pierwszej płyty zatytułowanej Värttinä zawierającej nowe aranżacje ludowych pieśni karelskich oraz występy na festiwalu muzyki folkowej w Kaustinen przyniosły grupie tytuł "zespołu roku". Druga płyta, pod tytułem Musta Lindu (Black Bird), wydana w 1989 roku, zawierała ponownie tradycjne utwory w nowych aranżacjach.

Pod koniec roku 1989 zespół opuściło wielu członków, pozostali: wokalistki - siostry Mari i Sari Kaasinen, Kirsi Kähkönen i Minna Rautiainen oraz muzyk Janne Lappalainen postanowili jednak kontynuować działalność. Zespół postanowił przyjąć nowych członków wśród których znaleźli się: wokalistka Sirpa Reiman, oraz czterej instrumentaliści: Kari Reiman, Tom Nyman, Tommi Viksten i Riitta Potinoja. Dziełem nowego zespołu była wydana w 1991 roku płyta Oi Dai zawierająca już własne kompozycje zespołu, która szybko zyskała status złotej a później platynowej płyty. Po wydaniu płyty miały miejsce kolejne zmiany w składzie zespołu, a dokładnie zespół opuściła Minna Rautiainen, a gitarzysta Tommi Viksten został zastąpiony przez Reijo Heiskanena.

Kolejna płyta - Seleniko (1992), została wydana również w USA i krajach Beneluksu. W tym samym roku zespół rozpoczął występy poza granicami Finlandii. Piątą płytą była wydana w 1994 roku Aitara, która była pierwszą płytą zespołu wydaną w Japonii. Podobnie jak na innych płytach piosenki przeplatane są partiami instrumentalnymi lub a cappella. W 1994 roku do zespołu dołączył perkusista Anssi Nykänan jednak w 1995 zastąpił go Marko Timonen. W 1996 roku zespół opuścili Sari Kaasinen oraz Riitta Kossi, dołączyła z kolei, grająca na akordeonie, Susan Aho.

Tytuły trzech kolejnych płyt, Kokko (1997), Vihma (1998) i Imatar (2000) to postaci z fińskiej mitologii. W 1998 roku po dołączeniu do zespołu akordeonisty Markku Lepistö, Susan Aho wzmocniła sekcję wokalną zespołu, jednak niedługo później z zespołu odeszła Sirpa Reiman. Ilmatar to pierwsza tak żywiołowa płyta zespołu, z wieloma dynamicznymi partiami wokalnymi.

W 2002 roku miała miejsce kolejna przebudowa składu zespołu po odejściu Kari Reiman, Pekka Lehti i Kirsi Kähkönen. Do zespołu dołączyli z kolei muzycy Lassi Logrén i Hannu Rantanen. W 2003 roku, w dwudzieścia lat od założenia grupy, wydana została płyta iki. W latach 2003-2005 zespół brał udział w przygotowywaniu ścieżki dźwiękowej do musicalu "Władca Pierścieni". W 2006 roku została wydana najnowsza płyta - Miero.