Uniwersytet Boloński

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Uniwersytet Boloński

Nazwa łacińska	Universitas Bononiensis
Nazwa angielska	University of Bologna
Nazwa ojczysta	Alma Mater Studiorum Università degli Studi di Bologna
Data założenia	1088
Lokalizacja	Bolonia (Włochy)
Liczba studentów	ponad 100.000
Rektor	Profesor Pier Ugo Calzolari
Członkostwo	Coimbra Group
Strona internetowa uczelni

Uniwersytet Boloński jest jednym z największych uniwersytetów we Włoszech. Jeden z najstarszych uniwersytetów w zachodnim świecie. Otrzymał przywileje w 1158 z rąk cesarza Fryderyka I Barbarossy; w XIX wieku komitet historyków pod kierownictwem Giosuè Carducci badając jego genealogię przesunął datę utworzenia do 1088. Uniwersytet Boloński jest historycznie słynny z nauczania prawa kanonicznego i cywilnego.

Obecnie na Uniwersytecie studiuje ponad 100.000 studentów na 23 wydziałach. Posiada oddziały w takich miastach jak: Reggio nell'Emilia, Imola, Ravenna, Forlì, Cesena i Rimini a także w Buenos Aires.

Spis treści

1 Historia
- 1.1 Znani ludzie związani z Uniwersytetem Bolońskim
2 Wydziały
3 Patrz także

[edytuj] Historia

od IV w. za panowania Teodozjusza I Wielkiego w Bolonii działają szkoły prawa rzymskiego

odnalezienie w połowie XI w. tekstu "Kodeksu i Pandenktów" Justyniana I Wielkiego daje początek bolońskiej szkole prawniczej; pierwszymi uczonymi tej szkoły, o których wspominają źródła byli Pepone i Irnerius, określany przez współczesnych mu jako "lucerna juris" (pochodnia prawa)

od końca XI w. w Bolonii działają dwa uniwersytety prawnicze: uniwersytet cismontański, w którym kształcą się studenci pochodzący z Italii, oraz uniwersytet ultramontański dla przybyszów z krajów pozaalpejskich; każdy z nich miał swoich profesorów i rektora; w tym to okresie w Bolonii zaczyna tworzyć się instytucja, która obecnie znana jest jako Uniwersytet; w XIX w. komitet złożony z historyków pod kierownictwem Giosuè Carducci, ustalił datę narodzin Uniwersytetu na rok 1088

w 1140 boloński mnich Gracjan zbiera przepisy prawa kościelnego i opracowuje kodeks znany jako Decretum Gratiani (Dekret Gracjana), który zapoczątkowuje w Bolonii wykłady prawa kanonicznego jako samodzielnej, odrębnej od prawa rzymskiego dyscypliny naukowej

w 1158 z inicjatywy uczniów Irneriusa, tzw. czterech doktorów ((quattuor doctores): Bulgarus, Martinus, Ugo i Jacobus), Fryderyk I Barbarossa wydaje dokument Constitutio Habita, w którym Uniwersytet został prawnie ogłoszony miejscem gdzie mogłaby się niezależnie rozwijać nauka; na prośbę uczonych i mistrzów bolońskich zapewnił im: prawo swobodnego przybycia do miasta, bezpiecznego w nim pobytu, wolność nauczania prawa rzymskiego i kanonicznego oraz wyłączył studentów spod sądownictwa miejskiego; studenci z danego kraju lub grupy krajów tworzyły tzw. nacje (związki studentów); w 1265 działało w Bolonii 30 nacji studenckich, do XVI w. liczba ich wzrosła do 50; w uniwersytecie ultramontańskim wśród 15 nacji była silna nacja polska, w latach 1275–1500 liczyła kilkaset osób (w tym 12 Polaków było rektorami); każda nacja wybierała swego konsyliarza, osobę która prowadziła sprawy organizacyjno-administracyjne danej nacji; studenci wybierali spośród siebie rektora, który sprawował rządy nad uczelnią, organizował tok studiów, dobierał kadrę profesorską; profesorowie otrzymywali wynagrodzenie ustalane przez władze miasta niezależnie od opłat studenckich, mieli luźny związek z korporacjami studentów; zajmowali się nauczaniem, przeprowadzali egzaminy, nadawali stopnie naukowe (magister, doktor) oraz prawo nauczania (licentia docenti). Taki typ uniwersytetu ukształtowany w Bolonii został przeniesiony przez migrujących uczonych i mistrzów do innych miast Włoch, przede wszystkim do Padwy (1222), Sieny (1246), Perugii (1308) i Ferrary (1391)

W XIV wieku tzw. uczeni sztuk wyzwolonych: medycyny, filozofii, arytmetyki, astronomii, logiki, retoryki, i gramatki – zaczynają współpracować ze szkołą prawników; wprowadzono nauczanie greki i hebrajskiego; w 1364 zaczęto nauczać teologii

w XVI w. wprowadzenie nauk przyrodniczych

XVII w. – złoty wiek bolońskiej medycyny i jednocześnie zmniejszenie znaczenia uniwersytetu w Europie

w XVIII w. wraz z rozwojem rewolucji przemysłowej został zreorganizowany, przekształcony w uczelnię nowożytną, położono nacisk na nauki matematyczno-przyrodnicze, nowożytne nauki prawnicze, obowiązek pracy naukowo-badawczej dla profesorów i zapewnienie im stałych dochodów

w 2 poł. XIX w., wzorem niemieckich uczelni, nadano mu status uniwersytetu typu liberalnego

po II wojnie światowej był dwukrotnie zreorganizowany na wzór uczelni amerykańskich, wydziały podzielono na departamenty, wprowadzono wielostopniowy tok studiów, studia podyplomowe i doktoranckie, rozbudowano pracownie, laboratoria i instytuty.