Tytus Liwiusz
Z Wikipedii
Titus Livius (59 p.n.e. - 17 n.e.) - rzymski historyk pochodzący z miasta Patavium (dzis. Padwa). Autor monumentalnego dzieła o historii Rzymu.
Liwiusz był z wykształcenia nauczycielem retoryki. Około roku 30 p.n.e. przeniósł się z Padwy do Rzymu. Mimo pochodzenia z zamożnej rodziny nie zajął się zwykłą dla Rzymian działalnością polityczną, nie sprawował urzędów, nie zasiadał w Senacie. Całe życie zajmował się nauczaniem retoryki i pisaniem.
Jedyną spuścizną Liwiusza jest dzieło historyczne opisujące wydarzenia od założenia tego miasta aż do roku 9 n.e. Dzieło zatytułowane było Od założenia Miasta (łac. Ab Urbe condita libri CXLII) i miało objętość 142 woluminów, które powstawały i były kolejno wydawane w latach od 29 p.n.e. aż do 9 n.e. (a więc przez około 40 lat). Z tej liczby zachowało się około jednej czwartej. Są to:
- księgi I-X
- księgi XXI-XLV
- fragment księgi XCI
- dwa fragmenty księgi CXX
- wyciągi (skróty) z ksiąg XXXVII-XL
- wyciągi z ksiąg XLVIII-LV
- streszczenia (tzw. periochae) prawie wszystkich ksiąg, oprócz dwóch
- nieliczne fragmenty zachowane u innych autorów i na papirusach
W pracy wykorzystywał Liwiusz dostępne prace historyków greckich i rzymskich, dokumenty urzędowe Senatu, korespondencję dyplomatyczną, dokumenty wojskowe i tym podobne, zaginione dziś, materiały źródłowe. Z tego powodu dzieło Liwiusza pozostaje do dziś jednym z kluczowych źródeł do poznania historii Rzymu i państw ościennych.
To właśnie Tytus przekazał nam legendę o Romulusie i Remusie, legendarnych założycielach Rzymu.
[edytuj] Zobacz też
- "Ab Urbe condita" w The Latin Library
