Trzcina pospolita

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Trzcina pospolita

Systematyka
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Podgromada	Magnoliophytina
Klasa	jednoliścienne
Podklasa	komelinowe
Nadrząd	sitopodobne
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Podrodzina	kostrzewowe
Plemię	kostrzewowe
Rodzaj	trzcina
Gatunek	trzcina pospolita
Nazwa systematyczna
Phragmites australis

Jednogatunkowe zbiorowiska trzciny

Węzły i międzywężla na łodydze trzciny

Trzcina zarastająca staw rybny w Szczyrzycu.

Trzcina pospolita (Phragmites australis (Cav.)Trin. ex Steud., P. communis Trin.) - gatunek roślin z rodziny wiechlinowatych. Gatunek kosmopolityczny, szeroko rozpowszechniony na całym świecie. Rośnie na terenie niemal całej Europy, na Grenlandii, w Azji Wschodniej, Ameryce Południowej i Północnej. Występuje na całym terytorium Polski, od Bałtyku, aż po niższe partie gór.

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój: Roślina zielna wieloletnia. Tworzy zwarte i gęste kępy. Jest tak ekspansywna, że zwykle tworzy jednogatunkowe, duże zbiorowiska.
Łodyga: Osiąga wysokość do 4 m. Jej prosto wzniesione i sztywne źdźbła są nagie i błyszczące, puste w środku i posiadają wiele kolanek i międzywęźli.
Kłącze: Posiada duże, okryte łuskami i bardzo grube kłącze. Kłącze to rozgałęzia się na liczne odnogi. Najsilniej kłącze rozrasta się na głębokości 0,5m. Roślina rozmnaża się głównie wegetatywnie, przez rozłogi kłącza oraz ich fragmentację. Potrafi się także rozmnażać przez fragmentację pędów - pędy bardzo łatwo przyjmują się, wypuszczając korzenie w kolankach. Pojedyncze kłącze żyje do 6 lat i może w tym czasie rozrosnąć się w promieniu 10 m.
Liście: Duże liście wyrastają ze sztywnego źdźbła w dwóch rzędach. Długą pochwą liściową otaczają międzywęźle dodatkowo wzmacniając go. Mają sinozielony kolor, są twarde i mają ostre brzegi. Ich blaszki liściowe o długości do 50 cm są ostro zakończone.
Kwiaty: Zebrane w kwiatostan - szeroko rozpierzchłą bardzo dużą, zwykle niesymetryczną wiechę, której wierzchołek często zwiesza się na jedną stronę. Ma ona brunatny kolor. Tylko dolne kwiaty w kłoskach są męskie, wszystkie pozostałe kwiaty są obupłciowe. Szypułki górnych kwiatów mają u podstawy kłosków pęczek srebrzystych włosów. Takie same pęczki włosów występują też na gałązkach wiechy. Kłoski zawierają od 3 do 7 kwiatów. Kwitnie od lipca do września. Kwiaty są wiatropylne.
Owoc: Owocem jest lekki i okryty plewkami ziarniak. Wysiewa się zwykle zimą i wiatr może go przenosić na duże odleglości.
Biotop. Wymagania: Jest typową rośliną bagienną i nadwodną, ale jest gatunkiem o szerokim zakresie tolerancji ekologicznej, potrafi rosnąć także na suchym lądzie. Można ją spotkać nie tylko w zbiornikach wodnych i nad ich brzegami, ale także na torfowiskach, na podmokłych łąkach i w różnego rodzaju zaroślach nadrzecznych. Dobrze znosi falowanie wody i trwałe podtopienie (nawet do 2 m). Może rosnąć nad brzegami zarówno wód stojących, jak i wolno płynących, na różnych typach podłoży. Jest bardzo żywotna i rozrasta się bardzo szybko. Potrafi rosnąć także w wodach silnie zanieczyszczonych ściekami komunalnymi. Nie toleruje natomiast wypasania. Odgrywa bardzo dużą rolę w zarastaniu zbiorników wodnych.

[edytuj] Zmienność

W Polsce występują dwa podgatunki:

Phragmites communis ssp. australis (Cav.)Trin. ex Steud. Roślina o wysokości 1-4 m, wiecha długości 20-40 cm, zwisająca podczas kwitnienia, kłoski 1-7 kwiatowe, plewy krótsze od plewek dolnych.
Phragmites communis ssp. humilis (De Not.)A et Gr. wysokość 1-1,5 m, wiecha o długości do 20 cm, wzniesiona podczas kwitnienia. Kłoski 7-8 kwiatowe, plewy przewaźnie tej długości co plewki. Występuje na solniskach.

[edytuj] Zastosowanie

Bardzo dobrze utrwala brzegi przed erozją wodną.
Ma duży udział w tworzeniu torfu.
Używana jest do oczyszczania ścieków w oczyszczalniach biologicznych.
Jej wyschnięte łodygi – źdźbła były na masową skalę wykorzystywane do produkcji mat budowlanych (używanych przy wykonywaniu tynków i ocieplaniu domów). Używano ich też do krycia dachów.
Obecnie w dalszym ciągu używane są w ogrodnictwie.
Wykonywuje się z niej podściółkę dla zwierząt hodowlanych.
Kwiatostany używane są w zdobnictwie.