Teodor Duracz
Z Wikipedii
Teodor Duracz (ps. "Profesor") (9 lutego 1883 - 1943), polski działacz komunistyczny, adwokat.
Od roku 1905 należał do PPS, potem do PPS-Lewicy i Komunistycznej Partii Polski. W roku 1905 był jednym z organizatorów strajku chłopskiego. W roku 1917 brał udział w rewolucji październikowej, potem w Charkowie. W roku 1918 wrócił do Polski.
W latach 1918-1939 obrońca w procesach politycznych polskich komunistów i działaczy robotniczych. Był członkiem Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W roku 1941 w grupie "Proletariusz", współredagował pismo "Przełom". W roku 1942 w szeregach PPR, był jednym z czołowych działaczy i członkiem KC (kierownik Wydziału Informacji). Po śmierci Marcelego Nowotki prowadził wewnętrzne dochodzenie w ramach PPR na temat okoliczności tego zabójstwa.
Zamordowany przez gestapo.
Patron Centralnej Szkoły Prawniczej popularnie nazywanej "Duraczówką" - kuźni kadr dla ludowego wymiaru sprawiedliwości funkcjonującej w latach 1948 - 1953.
