Stronnictwo Narodowo-Demokratyczne
Z Wikipedii
Stronnictwo Demokratyczno-Narodowe - ugrupowanie polityczne utworzone w 1897 o charakterze narodowym, będące legalnym przedstawicielstwem ruchu narodowo-demokratycznego. Na jego czele stanął Roman Dmowski.
W trakcie zaborów postulowało inny niż PPS styl prowadzenia polityki w stosunku do zaborców. Nie brało udziału w akcjach terrorystycznych, lecz próbowało walczyć o autonomię drogą negocjacji. Jego politycy zostali wybrani do Dumy Rosyjskiej, gdzie utworzyli Koło Polskie. Mimo to byli prześladowani przez carską Rosję na równi z PPS. W trakcie I wojny światowej opowiedzieli się po stronie państw ententy, najpierw tworząc Legion Puławski walczący wraz z Rosjanami przeciwko Niemcom, a później Komitet Narodowy Polski w Paryżu i Błękitną Armię gen. Hallera. Roman Dmowski i Ignacy Paderewski brali czynny udział w obradach konferencji paryskiej wywalczając dla Polski ziemie zachodnie.
W roku 1919 Stronnictwo Narodowo- Demokratyczne przekształciło się w Związek Ludowo-Narodowy.
[edytuj] Program
- pragmatyzm polityczny
- praca organiczna
- rozwijanie świadomości narodowej wśród chłopów i robotników
- budowanie jedności narodu polskiego
- sprzeciw wobec ich zdaniem nadmiernej obecnośći Żydów w życiu politycznym i gospodarczym kraju
- porozumienie ze Słowianami przeciwko Niemcom
- odzyskanie niepodległości
- współpraca Polski z Rosją
- walka z ideologiami wrogimi idei narodowej takich jak socjalizmu czy demoliberalizm
- kultywowanie wartości narodowych
- patriotyczne wychowanie młodzieży i społeczeństwa
[edytuj] III RP
SND zostało reaktywowane po 1990. W 1999 doszło do zjednoczenia SN z SND w Stronnictwo Narodowe. Jednak partia nie została wyrejestrowana sądownie i w 2001 roku SND weszło w skład Ligi Polskich Rodzin. Działacze dawnego SND należą dziś do LPR, SN i OWP.
