Stanisław Gawroński
Z Wikipedii
Stanisław Gawroński (1784-1860) - generał brygady.
Od 1807 roku w armii Księstwa Warszawskiego. W kampanii 1809, 1812 walczył pod Sandomierzem, Czirikowem. Został wzięty do niewoli pod Berezyną. Po uwolnieniu w 1815r. wstąpił do armii Królestwa Polskiego. Służył w 2 i 5 pułku ułanów.
Był działaczem tajnych organizacji wojskowych. Jego znajomość z Łukasińskim nie została wykryta w czasie prowadzonego śledztwa. W powstaniu listopadowym walczył pod Wawrem, Dębem Wielkim. W potyczce pod Kołaczem dostał się do rosyjskiej niewoli, z której został uwolniony przez swoich żołnierzy. W dywizji Jagmina walczył pod Mińskiem i Kałuszynem, potem został dowódcą 3 brygady w korpusie Ramoriny i walczył pod Krynką, Miedzyrzeczem, Rogożnicą. Po upadku powstania wyemigrował do Francji gdzie był prezesem funduszy emigracyjnych. Mieszkał i zmarł w Paryżu 1860.
[edytuj] Bibliografia
H.Kosk, Generalicja polska, t-1, Pruszków 2001
