Sebastiano Baggio
Z Wikipedii
Sebastiano Baggio (16 maja 1913 w Rosa, diecezja Vicenza - 21 marca 1993 w Rzymie), włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.
Studiował w seminarium w Vicenzie, a następnie na uczelniach rzymskich - Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim i watykańskiej szkole paleografii, dyplomacji i nauk bibliotecznych. Przyjął świecenia kapłańskie 21 grudnia 1935. Od 1936 w służbie dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej, członek personelu nuncjatury w Austrii, Salwadorze, Boliwii i Wenezueli. 3 marca 1939 obdarzony tytułem tajnego szambelana papieskiego. W latach 1946-1948 pracował w Rzymie w Sekretariacie Stanu, następnie był charge d'affaires w nuncjaturze w Kolumbii.
1950-1953 substytut w Kongregacji ds. Konsystorza; 4 października 1951 otrzymał tytuł prałata domowego.
30 czerwca 1953 został mianowany arcybiskupem tytularnym Efeso oraz nuncjuszem w Chile; sakry biskupiej udzielił mu w Rzymie 26 lipca 1953 kardynał Adeodato Giovanni Piazza (sekretarz Kongregacji ds. Konsystorza). W marcu 1959 Baggio został delegatem apostolskim w Kanadzie, a w maju 1964 nuncjuszem w Brazylii. Brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II.
28 kwietnia 1969 papież Paweł VI mianował go kardynałem, przydzielając jednocześnie tytuł prezbitera SS. Agel Custodi a Citta Girardino. W czerwcu 1969 Baggio zakończył misję dyplomatyczną i objął archidiecezję Cagliari. W lutym 1973 papież mianował go prefektem Kongregacji ds. Biskupów (do 1984).
Wielokrotnie uczestniczył w obradach sesji Światowego Synodu Biskupów w Watykanie (w tym jako przewodniczący w 1977), kierował także obradami III Konferencji Generalnej Episkopatów Latynoamerykańskich w Puebla (Meksyk) na przełomie stycznia i lutego 1979. Był specjalnym wysłannikiem papieskim na kilka krajowych kongresów eucharystycznych w Ameryce Południowej. W 1973 otrzymał inny tytuł kardynalski, prezbitera S. Sebastiano alle Catecombe, a w 1974 został kardynałem-biskupem, z diecezją Velletri.
Pełnił także funkcje przewodniczącego Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej, prezydenta Papieskiej Komisji Państwa Watykańskiego (1984-1990), patrona Zakonu Kawalerów Maltańskich (1984), kamerlinga Św. Kościoła Rzymskiego (1985) oraz wicedziekana Kolegium Kardynalskiego (1986). Brał udział w zgromadzeniach plenarnych Kolegium Kardynalskiego oraz w obu konklawe w 1978.
[edytuj] Link zewnętrzny
internetowy słownik biograficzny kardynałów Salvadora Mirandy
Ludovico Mezzarota Scarampi • Latino Orsini • Guillaume d'Estouteville • Raffaele Sansoni Galeotti Riario • Innocenzo Cibo • Francesco Armellini Pantalassi de' Medici • Agostino Spinola • Guido Ascanio Sforza • Vitellozzo Vitelli • Michele Bonelli • Luigi Cornaro • Filippo Vastavillani • Enrico Caetani • Pietro Aldobrandini • Ludovico Ludovisi • Ippolito Aldobrandini • Antonio Barberini • Paluzzo Paluzzi Altieri degli Albertoni • Giovanni Battista Spinola • Annibale Albani • Silvio Gonzaga Valenti • Girolamo Colonna di Sciarra • Carlo Rezzonico • Romoaldo Braschi-Onesti • Giuseppe Maria Doria Pamphili • Bartolomeo Pacca • Pietro Francesco Galeffi • Giacomo Giustiniani • Tommaso Riario Sforza • Lodovico Altieri • Filippo De Angelis Vincenzo Gioacchino Pecci • Camillo di Pietro • Domenico Consolini • Luigi Oreglia di Santo Stefano • Francesco Salesio della Volpe • Pietro Gasparri • Eugenio Pacelli • Lorenzo Lauri • Benedetto Aloisi Masella • Jean-Marie Villot • Paolo Bertoli • Sebastiano Baggio • Eduardo Martínez Somalo
