Sargon II
Z Wikipedii
Sargon II Wielki (Šarrûkin, Prawowity Król) - władca Asyrii, który panował w latach 722 p.n.e.- 705 p.n.e. Ojciec króla Asyrii Sanacheryba, założyciel dynastii Sargonidów.
Wstąpił na tron po królu Salmanasarze V, prawdopodobnie jako przedstawiciel bocznej linii królewskiej. Jego pochodzenie i związki z dynastią nie są jasne, nie jest znane nawet prawdziwe imię władcy (Sargon to imię tronowe, przyjęte po intronizacji). Przypuszcza się, że mógł być dowódcą wojskowym w armii Tiglatpilesara III, może nawet jego synem i bratem Salmanasara V. Istnieje też możliwy związek pokrewieństwa pomiędzy żonami Tiglatpilesara III i Sargona II (dane archeologiczne zdają się wskazywać, że zostały pochowane w jednym grobowcu). Oprawa ideologiczna, jaką przydał swemu panowaniu Sargon wskazuje jednak, że jego prawa do tronu były podważane (imię Sargon to nawiązanie do Sargona Akadyjskiego, który był uzurpatorem).
Przez pierwsze lata władzy zwalczał opozycję wobec swoich rządów wewnątrz państwa. Buntowały się miasta, w tym Aszur, pradawna święta stolica państwa. Sargon II zjednał mieszczan obietnicami ulg podatkowych i zwolnień z robót przymusowych na rzecz państwa. Przyciągnął do siebie elitę kapłańską przywracając świątyniom dawne przywileje.
W 720 p.n.e. pod miastem Der został pokonany przez wrogą koalicję wojsk babilońskich i elamickich, przez co musiał na 10 lat zrezygnować z walki o władzę nad Babilonią, utraconą w czasie buntów w samej Asyrii. W tym samym roku pod miastem Karkarem pokonał buntowniczego protegowanego, Ilubida, króla Hamy i króla Gazy, Hanuna. W wyniku tej bitwy przyłączył do swojego imperium Palestynę i część Syrii.
W 714 p.n.e. asyryjska armia wyprawiła się przeciwko Urartu i zdobyła ufortyfikowane miasto Musasir. Król urartyjski Rusa II popełnił samobójstwo i Urartu nie zagrażało więcej Asyrii. Sargon obłożył także trybutem państewka w huryckiej krainie Nairi (pomiędzy jeziorem Wan a Asyrią).
W 713 p.n.e. rozpoczął budowę nowego pałacu i stolicy - Dur-Šarrûkin, co znaczy "twierdza Sargona" (dzisiejsze Chorsabad). Dwór przeniósł się tam w 706 p.n.e..
W 712 p.n.e. pokonał popierany przez Egipcjan bunt wasali palestyńskich: Aszdodu, Judy (Ezechiasza), Moabu i Edomu.
W latach 710 p.n.e. - 709 p.n.e. pokonał swego największego wroga, króla Babilonu Merodak-Baladana (Marduk-Apla-Idinę), dzięki czemu odzyskał Babilonię. W wyniku licznych wojen Sargon II zbudował potężne imperium asyryjskie dominujące na Bliskim Wschodzie.
Zginął w czasie wyprawy wojennej przeciw Kimmerom w 705 p.n.e..
