Rudolf Świerczyński
Z Wikipedii
Rudolf Świerczyński (ur. 23 kwietnia 1883 w Rudniku koło Łowicza, zm. 14 maja 1943 w Warszawie) – polski architekt okresu międzywojennego.
Jeden ze współtwórców Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej w 1915. Świerczyński rozpoczął studia w rosyjskiej Politechnice w Warszawie, a ukończył w Wyższej Szkole Technicznej w Dreźnie. Na początku swojej działalności projektował główne dwory i pałace (np. pałac w Falborzu koło Włocławka), w latach 20-ych zainteresował się ideą miasta-ogrodu, co jest widoczne w zrealizowanych projektach na Żoliborzu w Warszawie (1921-1925).
Punkt zwrotny w karierze Świerczyńskiego stanowi projekt siedziby banku Gospodarstwa Krajowego w Warszawie (1921) i późniejsze gmachy użyteczności publicznej jego projektu, gdzie od rozwiązań nawiązujących do klasycyzującej tradycji architektury polskiej przeszedł do form modernistycznych.
[edytuj] Ważniejsze dzieła
- kolonia oficerska w Warszawie na Żoliborzu (1921-1925)
- Bank Gospodarstwa Krajowego w Warszawie (1928-1931)
- budynek Ministerstwa Robót Publicznych w Warszawie (1928)
- Kierownictwo Marynarki Wojennej – ul. Żwirki i Wigury 105 w Warszawie
- Główny Urząd Patentowy przy ul. Topolowej (Al. Niepodległości) w Warszawie (1928-1929)
- Ministerstwo Komunikacji przy ul. Chałubińskiego w Warszawie 1929-1931
